Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
İBN EBÜ’d-DÜNYÂÇok sayıdaki eseriyle tanınan muhaddis, mutasavvıf, eğitimci ve Hanbelî fakihi.
İSRÂİLİYAT / 1. BölümYahudilik ve Hıristiyanlık’tan İslâm kaynaklarına geçtiği kabul edilen bilgiler için kullanılan terim.
LAHAKBir kitaba sehven yazılmadığı için sayfa kenarına veya satırlar arasına sonradan ilâve edilen kelime yahut kelimeler için kullanılan terim.
LÂLEKÂÎHadis hâfızı, kelâm âlimi ve Şâfiî fakihi.
LEKNEVÎHindistanlı muhaddis ve Hanefî fakihi.
MEDENİYET1933-1944 yılları arasında Bulgaristan’da eski harflerle Türkçe olarak yayımlanan dinî, ilmî ve içtimaî gazete.
MEDRESETÜ’n-NÜVVÂBBağımsızlık sonrası Bulgaristan’da müslümanların dinî eğitim ve ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla kurulan müessese.
MESÂBÎHU’s-SÜNNEFerrâ el-Begavî’nin (ö. 516/1122) güvenilir hadis kaynaklarından derlediği hadisleri ihtiva eden eseri.
MEYYÂNİŞÎHadis usulüne dair risâlesiyle tanınan muhaddis.
MİFTÂHU KÜNÛZİ’s-SÜNNEWensinck’in (ö. 1939) on dört hadis ve siyer kitabındaki rivayetler için hazırladığı alfabetik konu, şahıs ve yer fihristinin Arapça tercümesi.
MUAMMERÛNYüz yıldan fazla yaşamış kimseleri ifade eden terim.
MU‘CEMRâvilerin adlarına göre alfabetik olarak düzenlenen eserlerin genel adı.
MUSÂFAHAMeşhur bir musannifin âlî isnadındaki râvi sayısıyla, daha sonra gelen bir muhaddisin rivayetindeki râvi sayısının aynı olması anlamında hadis terimi.
MUSANNEFRivayetleri konularına göre sıralayan kitap türü.
MUVÂFAKATMeşhur bir musannife nisbetle âlî olan isnad anlamında hadis terimi.
MÜSÂVATMeşhur bir musannife nisbetle âlî olan isnâd anlamında hadis terimi.
MÜSNEDİlk kaynağına kadar senedinde kesiklik bulunmayan hadis.
MÜSNEDHadislerin adlarına göre tasnif edildiği kitap türü.
el-MÜSNEDEbû Hanîfe’ye (ö. 150/767) nisbet edilen hadis kitaplarının ortak adı.
MÜSNİDDaha çok, hadis rivayetine yeni başlayan kimseleri ifade eden bir terim.
MÜSTEDREKBir müellifin, şartlarına uyduğu halde kitabına almadığı hadislerin derlendiği eserler için kullanılan terim.
el-MÜSTEDREKHâkim en-Nîsâbûrî’nin (ö. 405/1014), Buhârî ile Müslim’in el-Câmiʿu’ṣ-ṣaḥîḥ’lerine almadıkları sahih hadisleri bir araya getiren eseri.
MÜZAKEREEn az iki kişinin bir araya gelip hadisler üzerinde mütalaada bulunması anlamında terim.
NÂFİ‘Abdullah b. Ömer’in âzatlı kölesi, tâbiî.
en-NİHÂYEMecdüddin İbnü’l-Esîr’in (ö. 606/1210) garîbü’l-hadîse dair eseri.
NÜZHETÜ’l-HAVÂTIRAbdülhay el-Hasenî’nin (ö. 1923) Hindistan’da yaşamış ünlü şahsiyetlerin biyografilerine dair eseri.
RÂMHÜRMÜZÎHadis usulüne dair ilk eseri yazdığı bilinen muhaddis.
RÂMÛZÜ’l-EHÂDÎSAhmed Ziyâeddin Gümüşhânevî’nin (ö. 1893) derlediği hadisleri ihtiva eden eseri.
RİCÂLÜ’l-HADÎSHadis ilminin, râvileri ve güvenilirlik derecelerini belirlemeye yarayan yan dalları için kullanılan bir terim.
RİHLEHadis öğrenmek için yapılan yolculuklara verilen ad.
ROBSON, JamesHadis ve dil bilimi alanındaki çalışmalarıyla tanınan İskoç asıllı şarkiyatçı ve misyoner.
ŞERHU’s-SÜNNEFerrâ el-Begavî’nin (ö. 516/1122) derleyip şerhettiği hadislerden oluşan eseri.
TAKYÎDÜ’l-İLMHatîb el-Bağdâdî’nin (ö. 463/1071) hadislerin yazılması konusuna dair eseri.
ÜBBÎTunuslu muhaddis ve müfessir, Mâlikî kadısı.
x
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER