Canikli Hacı Ali Paşa’nın Trabzon, Diyarbekir ve Erzurum valiliğiyle sadâret kaymakamlığı yapan torunu.bk. CANİKLİ HACI ALİ PAŞA AİLESİ
ZÂHİRİYYE الظاهريّة Dâvûd b. Ali ez-Zâhirî (ö. 270/884) tarafından kurulan fıkıh mezhebi.
ÂSİTÂN-ı KUDS آستان قدس Şiîler’in sekizinci imamı Ali er-Rızâ’nın İran’ın Meşhed şehrindeki türbe ve külliyesi.
BAHÂÎLİK البهائية İran’da Mirza Hüseyin Ali (ö. 1309/1892) tarafından kurulan ve görüşleri itibariyle İslâm kültürüne dayanmakla beraber İslâm dairesinden çıkmış bulunan bir mezhep.
Hz. Muhammed, Hz. Ali, Fâtıma, Hasan ve Hüseyin’e ulûhiyyet nisbet eden aşırı fırka.bk. GĀLİYYE الغالية
MUSÂFAHA المصافحة Meşhur bir musannifin âlî isnadındaki râvi sayısıyla, daha sonra gelen bir muhaddisin rivayetindeki râvi sayısının aynı olması anlamında hadis terimi.
Bâbîliğin kurucusu Mirza Ali Muhammed eş-Şîrâzî’nin ölümünden sonrası için tayin ettiği vekili, Ezeliyye adıyla anılan Bahâî kolunun lideri.bk. BAHÂÎLİK البهائية
İnsanları ilâh olan Ali adına hakka davet etmesi gerekirken kendi adına davet ettiği iddiasıyla Hz. Peygamber’i eleştiren aşırı gruplardan biri.bk. GĀLİYYE الغالية
ALEVİYYE العلويّة Alevî oğullarından Muhammed b. Ali b. Muhammed’e (ö. 653/1255) nisbet edilen bir tarikat.
İmâmiyye Şîası içinde imâmetin Ali Zeynelâbidîn’den sonra oğlu Muhammed el-Bâkır’a intikal ettiğini ve onun “beklenen mehdî” olduğunu öne sürenlere verilen ad.bk. MUHAMMED el-BÂKIR محمّد الباقر
Basra Mu‘tezilesi’nin reislerinden Ebû Ali el-Cübbâî’nin (ö. 303/916) görüşlerini benimseyenlere verilen ad.bk. CÜBBÂÎ, Ebû Ali أبو علي الجبّائي
ed-DÎN ve’d-DEVLE الدين و الدولة Hıristiyan iken ihtida eden Ali b. Rabben et-Taberî’nin (ö. 247/861’den sonra) Hz. Muhammed’in peygamberliğini ispat için yazdığı eser.