Arama - TDV İslâm Ansiklopedisi

Câhiliye devrinde Araplar’ın putlara kestikleri bir çeşit kurban.bk. ATÎRE العتيرة

FERACE فراجه
Daha çok Osmanlılar’da kullanılan bir dış kıyafet.

FERÂĞ الفراغ
Mîrî arazî veya icâreteynli vakıf malı üzerindeki tasarruf hakkının devrini ifade eden Osmanlı hukuk terimi.

FERÂĞ KAYDI
Yazma eserlerin sonuna konulan istinsahla ilgili not.

FERÂHÂNÎ فراهاني
İranlı şair ve gazeteci.

FERAHFEZÂ فرحفزا
Türk mûsikisinde bir birleşik makam.

FERAHNÂK فرحناك
Türk mûsikisinde bir birleşik makam.

FERAHNÂME فرحنامه
XIV. yüzyıl şairi Kemaloğlu’nun Süleyman peygamberin devleri cezalandırışı vak‘ası etrafında gelişen olağan üstü maceraları hikâye eden mesnevisi.

FERAHNÂME فرحنامه
XV. yüzyıl şairi Hatiboğlu’nun yüz hadis ve yüz hikâye mesnevisi.

FERÂİD الفرائد
Cümle içinde yerine başkası konulamayacak derecede güzel ve eşsiz kelimeler anlamında belâgat terimi.

FERÂİDÜ’l-FEVÂİD فرائد الفوائد
Osmanlı âlimlerinden Kadızâde Ahmed b. Mehmed Emin’in (ö. 1197/1783) iman esaslarına dair eseri.

FERÂİZ الفرائض
İslâm miras hukukunu inceleyen ilim dalı.

FERÂİZCİZÂDE MEHMED ŞÂKİR
Tanzimat dönemi komedi yazarı.

FERÂİZİYYE الفرائضية
XIX. yüzyılda İngilizler’in Bengal’i işgalinden sonra Hacı Şerîatullah (ö. 1840) tarafından başlatılan dinî ve içtimaî muhtevalı İslâmî hareket.

FERÂİZÎZÂDE MEHMED SAİD
Gülşen-i Maârif adlı eseriyle tanınan Osmanlı tarihçisi.

FERÂŞET-i ŞERÎFE

bk. FERRÂŞ الفرّاشHalife ve sultanların yatak ve halılarını seren, çadırlarını kuran kişi; cami, medrese gibi vakıf eserlerinin temizlik işleriyle uğraşan görevli.

ASHÂBÜ’l-FERÂİZ أصحاب الفرائض
İslâm miras hukukunda belirli pay sahibi mirasçılar için kullanılan terim.

el-FERÂİZÜ’s-SİRÂCİYYE الفرائض السراجيّة
Hanefî fakihi Muhammed b. Muhammed es-Secâvendî’nin (ö. 596/1200'den sonra) İslâm miras hukukuna dair eseri.

HAMÎDÜDDİN FERÂHÎ حميد الدين فراهى
Hindistanlı âlim, müfessir ve düşünür.

İBN FERAH ابن فرح
Hadis hâfızı ve Şâfiî fakihi.