NİZÂMEDDİN en-NÎSÂBÛRÎ
Müfessir ve astronomi âlimi.
Ana kaynağı
MEFÂTÎHU’l-GAYB
Fahreddin er-Râzî’nin (ö. 606/1210) Kur’ân-ı Kerîm tefsiri.
Ana kaynaklarından biri
el-KEŞŞÂF
Mu‘tezile âlimlerinden Zemahşerî’nin (ö. 538/1144) ağırlıklı olarak dirâyet metoduyla yazdığı tefsiri.
Esere rengini veren hususiyetlerden
İŞÂRÎ TEFSİR
Sûfînin kalbine doğduğu kabul edilen işaretlere dayanarak âyetleri yorumlaması; mutasavvıfların bu yöntemle yaptıkları tefsirler için kullanılan bir tabir.
Kaynaklarından
BAHRÜ’l-HAKĀİḲ ve’l-MEÂNÎ
Necmeddîn-i Dâye’nin (ö. 654/1256) başladığı ve Alâüddevle-i Simnânî’nin (ö. 737/1336) tamamladığı Arapça işârî Kur’an tefsiri.
Kaynaklarından
MESÂBÎHU’s-SÜNNE
Ferrâ el-Begavî’nin (ö. 516/1122) güvenilir hadis kaynaklarından derlediği hadisleri ihtiva eden eseri.
Kaynaklarından
CÂMİU’l-USÛL li-EHÂDÎSİ’r-RESÛL
İbnü’l-Esîr Mübârek b. Muhammed’in (ö. 606/1210) Kütüb-i Sitte’deki hadisleri bir araya toplayan eseri.
Bazı kaynaklarının müellifi
SECÂVENDÎ, Muhammed b. Tayfûr
Tefsir ve kıraat âlimi.
Bazı kaynaklarının müellifi
VÂHİDÎ
Müfessir ve Arap dili âlimi.
Kaynaklarından
TÂCÜ’l-LUGA
İsmâil b. Hammâd el-Cevherî’nin (ö. 400/1009’dan önce) Arapça sözlüğü.
Kaynaklarından
MİFTÂHU’l-ULÛM
Ebû Ya‘kūb es-Sekkâkî’nin (ö. 626/1229) Arap grameri ve belâgatına dair eseri.