Nakşibendiyye tarikatında emir âlemine ait kalp, ruh, sır, hafî, ahfâ şeklinde sıralanan “letâif-i hamse”nin dördüncüsüne verilen ad.bk. LETÂİF-i HAMSE لطائف خمسه
HAFÎ الخفي Mânaya delâleti açık olmakla birlikte hâricî bir sebepten dolayı kapsamındaki fertlerin bir kısmına delâletinde kapalılık bulunan lafız anlamında usûl-i fıkıh terimi.
HÂFÎ HAN خوافي خان Münteḫabü’l-lübâb adlı eseriyle meşhur olan tarihçi ve devlet adamı.