bk. HUŞÛ الخشوعAllah’a duyulan saygının gereği olarak başta namaz olmak üzere ibadetlerin edası sırasında sükûnet ve tevazu içinde bulunma anlamında terim.
Ebü’l-Hüseyin el-Hayyât’a (ö. 300/913 [?]) atfedilen, hudûsu anında cisim olma vasfı sabit olan bir varlığın yokluk halinde de o vasfa sahip olması gerektiği düşüncesine dayanan akım.bk. HAYYÂT, Ebü’l-Hüseyin أبو الحسين الخيّاط