İSMÂİLİYYE
İsmâil b. Ca‘fer es-Sâdık’a nisbet edilerek varlığını günümüze kadar sürdüren aşırı Şiî mezhebi.
HAŞÎŞİYYE
Ortaçağ’da Suriye’deki Nizârî-İsmâilîler için kullanılan aşağılayıcı bir isim.
GĀLİYYE
Daha çok Şîa’ya mensup olan ve aşırı düşünceler taşıyan gruplar için kullanılan, İslâm toplumu tarafından tasvip edilmemeyi belirten bir terim.
![](https://cdn.islamansiklopedisi.org.tr/gorsel/m/Diğer fotoğraf/hasan-sabbah-1.jpg)
HASAN SABBÂH
İran’da Nizârî-İsmâilî Devleti’nin kurucusu (1090-1124).
RÂŞİDÜDDİN SİNÂN el-İSMÂİLÎ
VI. (XII.) yüzyılın son yarısında Suriye’nin çeşitli bölgelerindeki kalelerde varlığını sürdüren Nizârî-İsmâilî cemaatinin önde gelen dâîsi ve lideri.
AĞA HAN
XIX. yüzyıl başlarından itibaren Nizârî-İsmâilî mezhebinin son dört imamı için kullanılan unvan.
MÜSTA‘LİYYE
İsmâiliyye mezhebi bünyesinde 487 (1094) yılındaki bölünme sonrasında ortaya çıkan iki önemli fırkadan biri.