Arama - TDV İslâm Ansiklopedisi

SÜNNET السنّة
Hz. Peygamber’in söz, fiil ve onaylarının ortak adı, şer‘î delillerin ikincisi.

SÜNNET السنّة
Farz yahut vâcip derecesinde olmaksızın yapılması dinen istenen fiil anlamında fıkıh usulü terimi.

EHL-i SÜNNET أهل السنّة
Hz. Peygamber ile ashabın dinin temel konularında takip ettikleri yolu benimseyenler anlamında bir tabir.

SÜNNETULLAH سنّة الله
Allah’ın tabiatı yaratıp devam ettirmek ve toplum hayatını düzenlemek üzere koyduğu kanunlar anlamında bir Kur’an terimi.

ZAPSU, Abdürrahim
Ehl-i Sünnet dergisinin yayımcısı, İslâmcı yazar ve mücadele adamı.

KALÂNİSÎ, Ebü’l-Abbas أبو العبّاس القلانسي
Erken dönem Ehl-i sünnet kelâmcısı.

CÛZCÂNÎ, Ebû Bekir أبو بكر الجوزجاني
Hanefî fakihi ve Ehl-i sünnet kelâmcısı.

SURNÂME سورنامه
Divan edebiyatında padişah çocuklarının doğum, sünnet ve düğün törenlerini anlatan eserlerin genel adı.

TAKRÎBÜ’l-MEZÂHİB تقريب المذاهب
İslâm mezheplerinin ve özellikle Ehl-i sünnet ile Şîa’nın ortak amaçlar etrafında hareket etmesi anlamında bir tabir.

NAHİL نخل
Özellikle saray düğünlerinde bal mumundan yapılarak gelinin veya sünnet çocuğunun önünde götürülen süslü ağaca verilen ad.

REMEL الرمل

Ardından sa‘y yapılan tavafların ilk üç şavtında yapılması sünnet olan hızlıca ve çalımlı yürüyüş.bk. TAVAF الطواف

el-İ‘TİKĀD الاعتقاد
Ahmed b. Hüseyin el-Beyhakī’nin (ö. 458/1066) Ehl-i sünnet akaidine dair eseri.

er-RİSÂLE الرسالة
İbn Ebû Zeyd el-Kayrevânî’nin (ö. 386/996) Ehl-i sünnet akaidi ve Mâlikî fıkhına dair eseri.

CEMAAT الجماعة

Ashap, müctehid imamlar veya her devirdeki müslümanların büyük çoğunluğu gibi anlamlara gelen ve Ehl-i sünnet için kullanılan bir tabir.bk. EHL-i SÜNNET أهل السنّة

KİRVE
Sünnet töreninin masraflarını karşılayan ve sünnetçi önünde çocuğu tutan kimse.

TAKRİR التقرير
Sünnetin kısımlarından biri, Hz. Peygamber’in onayları.

GULÜV الغلوّ
Kur’an ve Sünnet’e dayalı yaygın İslâm anlayışının sınırlarını aşan inanç ve telakkileri nitelemek için kullanılan bir terim.

HAD الحدّ
Kur’an ve Sünnet’te belirlenmiş, kısas ve diyet dışındaki cezaî müeyyideleri ifade eden fıkıh terimi.

FIKĪ, Muhammed Hâmid محمّد حامد الفقي
Cemâatü ensâri’s-sünneti’l-Muhammediyye’nin kurucusu Mısırlı Selefî âlimi, nâşir.