https://islamansiklopedisi.org.tr/ahsenul-hadis
Müfessirler “ahsenü’l-hadîs” ifadesini Kur’ân-ı Kerîm olarak tefsir etmişlerdir. Bazı sahâbîler bir gün Hz. Peygamber’den kendilerine güzel sözler söylemesini ve geçmiş milletlerden bahsetmesini istemişlerdi. Bunun üzerine, “Allah Teâlâ sözün en güzelini (ahsenü’l-hadîs) vahyetti” (ez-Zümer 39/23) âyeti nâzil oldu. Buna göre, sözlerin en güzeli Kur’ân-ı Kerîm’dir. Ondan daha güzel ve daha doğru hiçbir söz ve haber yoktur. Çünkü Kur’an âyetleri çelişkiden uzak ve birbiri arasında son derece âhenklidir. Rablerine saygı duyanlar onu dinledikleri zaman tüyleri ürperir ve kalpleri titrer. Sonra Allah’ı anmakla içleri açılır ve yürekleri ferahlar. Sözlerin en güzeli olan Kur’ân-ı Kerîm’in insan üzerindeki bu tesir gücünü onun fesahati, belâgatı ve kendine has üslûbunda aramak gerekir. Kur’ân-ı Kerîm’in bu lafzî özelliği yanında onda herhangi bir çelişki ve tutarsızlığın bulunmaması, geçmiş ve geleceğe dair bazı olayları haber vermesi ve birçok faydalı ilimleri ihtiva etmesi, onun mûcize oluşu ile izah edilir.
Hadislerde geçen “ahsenü’l-kelâm” ve “hayrü’l-hadîs” ifadeleriyle yine Kur’ân-ı Kerîm kastedilmektedir.
BİBLİYOGRAFYA
Buhârî, “Edeb”, 70, “İʿtiṣâm”, 2.
Müslim, “Cumʿa”, 43, 45.
İbn Mâce, “Muḳaddime”, 7.
Taberî, Câmiʿu’l-beyân (Bulak), XXIII, 134-135.
Hâkim, el-Müstedrek, II, 345.
İbnü’l-Cevzî, Zâdü’l-mesîr, IV, 176-177; VII, 175-178.
Fahreddin er-Râzî, Mefâtîḥu’l-ġayb, XXVI, 267-268.
Kurtubî, el-Câmiʿ, XV, 248-249.
Süyûtî, el-İtḳān, I, 144.
Âlûsî, Rûḥu’l-meʿânî, XXIII, 258.
