Sîs ve Sîsân adıyla da anılan ve Mecûsîliği yeniden şekillendirmeye çalışan İranlı din reformcusu Bihâferîd b. Mâhfervedîn’in (ö. 131/748-49) taraftarlarına verilen ad.bk. BİHÂFERÎD b. MÂHFERVEDÎN به آفريد بن ماهفرودين
ÇANTAY, Hasan Basri Kur’ân-ı Hakîm ve Meâl-i Kerîm adlı Kur’an tercümesiyle tanınan son devir din âlimi.
KONSİL Katolik hıristiyan literatüründe dinî meseleleri tartışıp çözmek üzere bir araya gelen yüksek düzeydeki din adamları kuruluna verilen ad.
DEİZM Tanrı’nın varlığını ve âlemin ilk sebebi olduğunu kabul etmekle birlikte akla dayalı bir tabii din anlayışı çerçevesinde nübüvveti şüphe ile karşılayan veya inkâr eden felsefî ekolün adı.
BİHÂFERÎD b. MÂHFERVEDÎN به آفريد بن ماهفرودين Emevîler’in son dönemlerinde ortaya çıkan ve Mecûsîliği İslâm’ın bazı esaslarına göre yeniden şekillendirmeye çalışan İranlı din reformcusu.
TELBÎSÜ İBLÎS تلبيس إبليس Ebü’l-Ferec İbnü’l-Cevzî’nin (ö. 597/1201) başta tasavvuf ehli olmak üzere bazı İslâmî zümrelerin din anlayışını usûlü’d-dîn açısından eleştirdiği eseri.
ABDULLAH AHISKAVÎ Dinî ilimler yanında tarih, astronomi, coğrafya ve tıp konularında da eser veren Osmanlı ilim adamı.
ÂDÂB الآداب Dinî ve sosyal ilimlerde farklı anlamlarda kullanılan bir terim.
ADAK Dinen mükellef tutulmadığı halde kişinin kendi vaadiyle üzerine vâcip kıldığı ibadet.