İbnü’l-Hâcib’in Arap gramerine dair el-Kâfiye’sine Abdurrahman-ı Câmî’nin (ö. 898/1492) el-Fevâʾidü’ż-Żiyâʾiyye adıyla yazdığı, ancak daha çok şârihin lakabıyla tanınan şerh.bk. el-KÂFİYE الكافية
eş-ŞÂFİYE الشافية İbnü’l-Hâcib’in (ö. 646/1249) Arap sarfına dair muhtasar eseri.
FUSÛSÜ’l-HİKEM فصوص الحكم Muhyiddin İbnü’l-Arabî’nin (ö. 638/1240) bütün fikirlerinin özeti sayılan temel eseri.
Endülüslü sûfî İbnü’l-Arîf es-Sanhâcî’ye (ö. 536/1141) nisbet edilen ve Arîfiyye adıyla da bilinen bir tarikat.bk. İBNÜ’l-ARÎF ابن العريف
ABDÜLHÂDÎ (JOHN GUSTAF AGUÉLI) عبد الهادي Avrupa’da İslâm tasavvufu ve İbnü’l-Arabî ekolünün tanınmasında önemli rol oynayan İsveçli ressam, Şâzeliyye tarikatı halifesi.
DEYRÜLCEMÂCİM دير الجماجم Halife Abdülmelik b. Mervân’ın valisi Haccâc ile ona isyan eden İbnü’l-Eş‘as arasındaki meşhur savaşın meydana geldiği yer.
İBNÜ’l-HÂCİB ابن الحاجب Arap gramerine dair el-Kâfiye ve eş-Şâfiye adlı eserleriyle tanınan dil âlimi ve Mâlikî fakihi.