ŞEHREMİNİ
Osmanlılar’da sarayların ihtiyaçlarıyla kamu binalarının tamir ve inşasına gereken malzemeyi temin eden görevli ve 1855’ten sonra belediye başkanı için kullanılan unvan.
HİSBE
İslâm devletlerinde genel ahlâkı, kamu düzenini korumak ve denetlemekle görevli teşkilât.
ŞEHİR KETHÜDÂSI
Osmanlılar’da genellikle malî alanda devletle halk arasındaki münasebetleri sağlamakla görevli şehir yöneticisi.
ŞEYHÜLBELED
Kahire’de şehir idaresinden sorumlu Memlük beylerinin unvanı.
MECELLE-i UMÛR-ı BELEDİYYE
Osman Nuri Ergin’in (ö. 1961) belediyecilik, şehir ve medeniyet tarihiyle ilgili eseri.
MAHALLE
MUHTAR
ENCÜMEN
İslâm dünyasında ve özellikle İran’da dinî, edebî, siyasî ve içtimaî amaçla kurulan teşekküllere verilen ad.
İSTANBUL ŞEHREMÂNETİ MECMUASI
İstanbul Belediyesi tarafından yayımlanan dergi.
ADEM-i MERKEZİYET
Mahallî idarelere geniş yetkiler tanıyan ve II. Meşrutiyet’ten sonra Prens Sabahaddin tarafından Türk yönetim sistemi için teklif edilen temel ilke.
KELÂNTER
Bir bölgenin veya bir şehrin temsilcisi, önde geleni anlamında özellikle İran sahasında kullanılan unvan.
DARUGA
Moğol devlet teşkilâtında idarî, askerî ve malî yetkilere sahip büyük memurlara verilen unvan.