AHLÂK
İnsanın iyi veya kötü olarak vasıflandırılmasına yol açan mânevî nitelikleri, huyları ve bunların etkisiyle ortaya konan iradeli davranışlar bütünü; bunlarla ilgili ilim dalı.
FAZİLET
İnsanın iyilik yapmasını ve kötülükten uzak durmasını sağlayan ruhî yetenekler için kullanılan bir ahlâk terimi.
ÂDÂB
Dinî ve sosyal ilimlerde farklı anlamlarda kullanılan bir terim.
ÂDÂB-ı MUÂŞERET
Terbiye, nezaket ve görgü kuralları anlamında ahlâk terimi.
ÖRF
Toplumda genel kabul gören, sürekli veya baskın tatbikatı bulunan sosyal davranış biçimleri ve dildeki yerleşik kullanımlar anlamında bir terim.
ÂDET
Toplum nazarında genel kabul görmüş ve öteden beri tekrarlanarak yerleşmiş bulunan uygulama anlamında bir terim.
EDEBÜ’d-DÜNYÂ ve’d-DÎN
Mâverdî’nin (ö. 450/1058) ahlâka dair eseri.
ÂDÂBÜ’l-MÜRÎD
Sûfîlerin uymaları gereken kurallardan bahseden eserlere verilen genel ad.
SİYÂSETNÂME
Devlet yönetimine dair eserlerin ortak adı.
EDEBİYAT
EDEBÜ’l-KĀDÎ
İslâm muhakeme hukukunun ve bu alanda yazılan eserlerin genel adı.