HASAN SABBÂH
İran’da Nizârî-İsmâilî Devleti’nin kurucusu (1090-1124).
ALAMUT
İran’da Elburz dağları üzerinde, Kazvin’in kuzeydoğusunda yer alan müstahkem bir kale.
RÂŞİDÜDDİN SİNÂN el-İSMÂİLÎ
VI. (XII.) yüzyılın son yarısında Suriye’nin çeşitli bölgelerindeki kalelerde varlığını sürdüren Nizârî-İsmâilî cemaatinin önde gelen dâîsi ve lideri.
HAŞÎŞİYYE
Ortaçağ’da Suriye’deki Nizârî-İsmâilîler için kullanılan aşağılayıcı bir isim.
BÂTINİYYE
Nasların zâhirî mânalarını kabul etmeyen, gerçek anlamları ancak Tanrı ile ilişki kurabilen “mâsum imam”ın bilebileceği temel görüşünü savunan aşırı fırkaların ortak adı.
İSMÂİLİYYE
İsmâil b. Ca‘fer es-Sâdık’a nisbet edilerek varlığını günümüze kadar sürdüren aşırı Şiî mezhebi.
NİZÂRİYYE
İsmâiliyye mezhebinin günümüze kadar gelen en önemli kolu.
FİDÂİYYÂN-ı İSLÂM
II. Dünya Savaşı’ndan sonra İran’da faaliyet gösteren dinî-siyasî teşkilât.