Arama - TDV İslâm Ansiklopedisi

HAREM الحرم
Mekke ve Medine şehirleriyle çevrelerindeki belirli bölgeler için kullanılan terim.

HAREM الحرم
Ev, konak ve saraylarda kadınlara ayrılan bölüm.

HAREM-i ŞERİF

bk. MESCİD-i HARÂM; MESCİD-i NEBEVÎ

HAREMEYN الحرمين
Mekke ve Medine şehirlerini birlikte ifade eden tabir.

HAREMLİK

bk. HAREM الحرمEv, konak ve saraylarda kadınlara ayrılan bölüm.

HAREMÜ’l-HALÎL

bk. HALÎL الخليلFilistin’de Hz. İbrâhim ve ailesinin mezarlarının bulunduğu tarihî şehir.

FÜTÛHU’l-HAREMEYN فتوح الحرمين

Muhyî-yi Lârî’nin (ö. 933/1526-27) Farsça manzum hac seyahatnâmelerinin en önemlilerinden sayılan eseri.bk. MUHYÎ-yi LÂRÎ محيى لارى

HÂDİMÜ’l-HAREMEYN خادم الحرمين
Abbâsîler’den sonra kurulan bazı İslâm devletleri hükümdarlarının ve özellikle I. Selim’den itibaren Osmanlı padişahlarının resmî unvanlarından biri.

İMÂMÜ’l-HAREMEYN

bk. CÜVEYNÎ, İmâmü’l-Haremeyn إمام الحرمين الجوينيEş‘arî kelâmcısı ve Şâfiî fakihi.

MİR’ÂTÜ’l-HAREMEYN مرآة الحرمين

Eyüp Sabri Paşa’nın (ö. 1890) Arap yarımadasına, özellikle Mekke ve Medine’nin kuruluşuna ve tarihlerine dair eseri.bk. EYÜP SABRİ PAŞA

CÜVEYNÎ, İmâmü’l-Haremeyn إمام الحرمين الجويني
Eş‘arî kelâmcısı ve Şâfiî fakihi.

HADIM
Genellikle harem hizmetlerinde çalıştırılan erkekliği giderilmiş kimse.

CANFEDÂ HATUN
III. Murad zamanında sarayın harem dairesinin nüfuzlu kethüdâsı.

DÂRÜSSAÂDE دار السعاده
Genel olarak Topkapı Sarayı’nın Harem kısmına verilen ad.

HEDY الهدي
Hac ve umre yapan kimselerin Harem sınırları içinde kestikleri kurban.

TEN‘ÎM التنعيم
Mekke’nin kuzeybatısında Kâbe’ye en yakın Harem sınırı.

DÖNME DOLAP
Türk İslâm mimarisinin geniş kapsamlı sivil yapılarında harem ve selâmlık arasına yerleştirilen servis dolabı.

MEDİNE المدينة
Hz. Peygamber’in mescidiyle kabrinin bulunduğu hicret yurdu, İslâm’da iki Harem bölgesinden biri, Resûl-i Ekrem ve Hulefâ-yi Râşidîn döneminin başşehri.

DEŞÎŞE دشيشة
Haremeyn fukarasına verilmek üzere Mekke ve Medine imaretlerinde pişirilen bir çeşit çorba.

el-BURHÂN fî USÛLİ’l-FIKH البرهان في أصول الفقه
İmâmü’l-Haremeyn el-Cüveynî’nin (ö. 478/1085) usûl-i fıkha dair eseri