KANUN
Bir devlette yetkili kamu organı tarafından çıkarılan uyulması zorunlu, genel, sürekli ve soyut hukuk kuralları anlamında bir hukuk terimi.
YASA
Moğol ve Türk devletlerinde emir ve kanunları ifade eden terim.
FERMAN
Tuğralı padişah emri.
SİYÂSET-i ŞER‘İYYE
Kamu otoritesinin özellikle kamu hukuku alanında dinin genel ilkelerine ters düşmeyecek düzenlemeler ve bu çerçevede uygulamalar yapma yetkisi.
MECELLE-i AHKÂM-ı ADLİYYE
Osmanlı Devleti’nde 1868-1876 yılları arasında hazırlanan ve daha çok borçlar, eşya ve yargılama hukuku esaslarını içeren kanun.
ARAZİ KANUNNÂMESİ
Tanzimat döneminde hazırlanan Osmanlı arazi kanunu.
HUKŪK-ı ÂİLE KARARNÂMESİ
1917 tarihli Osmanlı aile kanunu.
KÜLLİYYÂT-ı KAVÂNÎN
Son dönem Osmanlı hukukçusu ve mevzuat derlemecisi Sarkis Karakoç’un (ö. 1944) Osmanlı hukuk belgelerini bir araya getiren eseri.
KĀNÛN-ı ESÂSÎ
1876 yılında kabul edilen Osmanlı Devleti anayasası.
ADÂLETNÂME
Devlet otoritesini temsil edenlerin halka karşı bu otoriteyi kötüye kullanmalarını, olağan üstü tedbirlerle yasaklayan umumi mahiyetteki padişah fermanı.