https://islamansiklopedisi.org.tr/leyla-bint-ebu-hasme
Kureyş’in Benî Adî koluna mensuptur. Kocası Âmir b. Rebîa ile birlikte İslâm’ın ilk yıllarında Resûl-i Ekrem’in davet faaliyeti için Dârülerkam’ı merkez edinmesinden önce müslüman oldu. Müşriklerin baskıları yüzünden kocası ile birlikte Habeşistan’a yapılan iki hicrete de katıldı. Ardından Mekke’ye döndü. Hz. Peygamber’in hicrete izin vermesinden sonra kocası ve oğlu Abdullah ile beraber Medine’ye hicret eden ilk muhacirler arasında yer aldı. Onun Medine’ye hicret eden ilk kadın muhacir olduğu da söylenmektedir (İbn Sa‘d, I, 226; VIII, 268). Hz. Peygamber zaman zaman Leylâ’yı evinde ziyaret ederdi. Medine’nin tanınmış fakihlerinden biri olan oğlu Abdullah’ın anlattığına göre kendisi henüz çocukken Resûl-i Ekrem evlerine gelmiş, o sırada annesi Abdullah’ı, “Buraya gel, sana bir şey vereceğim” diye çağırmış, Hz. Peygamber çocuğa ne vereceğini sorup bunun hurma olduğunu öğrenince çocuğa bir şey vermediği takdirde yalancı durumuna düşmüş olacağını belirtmiştir (Ebû Dâvûd, “Edeb”, 80). İbn Abdülber en-Nemerî, Şifâ bint Abdullah’ın Leylâ bint Ebû Hasme’den hadis rivayet ettiğini kaydeder.
BİBLİYOGRAFYA
İbn İshak, es-Sîre, s. 157, 160.
İbn Hişâm, es-Sîre2, I, 322, 470.
İbn Sa‘d, eṭ-Ṭabaḳāt, I, 204, 226; III, 387; VIII, 267-268.
Mus‘ab b. Abdullah ez-Zübeyrî, Nesebü Ḳureyş (nşr. E. Lévi-Provençal), Kahire 1982, s. 337-338, 369, 376.
Taberî, Târîḫ (Ebü’l-Fazl), II, 330; VI, 427.
İbn Abdülber, el-İstîʿâb, IV, 401-402.
İbn Seyyidünnâs, ʿUyûnü’l-es̱er, Beyrut, ts. (Dârü’l-ma‘rife), I, 115, 173.
İbn Hacer, el-İṣâbe, IV, 400.
Ahmed Halîl Cum‘a, Nisâʾ min ʿaṣri’n-nübüvve, Beyrut 1412/1992, I, 327-335.
