HAVÂSSÜ’l-KUR’ÂN خواصّ القرآن Esmâ-i hüsnâ ile bazı sûre ve âyetlerin dileklerin kabulündeki tesirlerini ifade eden bir tabir ve bu konuda yazılan eserlerin ortak adı.
İŞÂRÎ TEFSİR Sûfînin kalbine doğduğu kabul edilen işaretlere dayanarak âyetleri yorumlaması; mutasavvıfların bu yöntemle yaptıkları tefsirler için kullanılan bir tabir.
Allah’ın yaratmadaki gücünü ve süratini anlatmak üzere âyetlerde yer alan “kün” (كن = ol!) emrini telmihen kelimeyi oluşturan harflerin ismen okunmasıyla elde edilen dinî-tasavvufî terim.bk. KÜN كن
AHKÂMÜ’l-KUR’ÂN أحكام القرآن İmam Şâfiî’nin (ö. 204/819) Kur’an’daki bazı ahkâm âyetlerinin tefsirine ve onlardan hüküm çıkarma metoduna dair görüşlerini toplayan eser.
Kur’ân-ı Kerîm’de bir kelimenin, bir sözün veya bir âyetin tekrarlanmasını ifade eden terim.bk. ÜSLÛBÜ’l-KUR’ÂN أسلوب القرآن
MÜTEŞÂBİHÜ’l-KUR’ÂN متشابه القرآن Kādî Abdülcebbâr’ın (ö. 415/1025) müteşâbih kabul ettiği bazı Kur’an âyetlerini inceleyip yorumladığı eseri.
AHKÂMÜ’l-KUR’ÂN أحكام القرآن Şâfiî fakihi ve müfessir Kiyâ el-Herrâsî’nin (ö. 504/1110) ahkâm âyetlerinin tefsirine dair eseri.
GARÂNÎK الغرانيق Mekkeli müşriklerce put anlamında kullanılan ve bazı rivayetlere göre şeytanın Kur’an âyetleri arasında göstermeye çalıştığı metinde geçen bir kelime.
TEFSİR التفسير Kur’ân-ı Kerîm âyetlerini açıklamayı ve yorumlamayı ifade eden terim; Kur’an âyetlerini yorumlama ilmi ve bu alandaki eserlerin ortak adı.