AŞR-ı ŞERİF عشر شريف Kur’ân-ı Kerîm’in bir cemaat içinde sesli olarak okunan ve genellikle orta uzunluktaki on âyet kadar olan bölümlerine Türkler arasında verilen ad.
MÜŞKİLÜ’l-KUR’ÂN مشكل القرآن Âyetler arasında ilk bakışta var olduğu sanılan ihtilâfları inceleyen ilim dalı ve bu dalda yazılan eserlerin ortak adı.
İKTİSÂS الاقتصاص Bir âyette geniş olarak geçen bir söz, haber veya hikâyenin Kur’an’ın bir başka yerinde veciz şekilde nakledilmesi anlamında bedî‘ ilmi terimi.
İ‘RÂBÜ’l-KUR’ÂN إعراب القرآن Kur’an âyetlerini cümle yapısı yönünden inceleyen ilim dalı ve bu alanda yazılan eserlerin ortak adı.
Molla Sadrâ’nın (ö. 1050/1641) âyetlere dayanarak bazı felsefî konularda İşrâkī-tasavvufî mahiyette görüşler ortaya koyduğu eseri.bk. MOLLA SADRÂ ملاّ صدرا
VAHİY KÂTİBİ كاتب الوحي Hz. Peygamber’in kendisine nâzil olan âyetleri yazdırdığı sahâbîler için kullanılan terkip.
Kur’ân-ı Kerîm’in hat ve tezhibinde âyetlerin sonlarındaki durak yerlerini belirtmek üzere nokta yerine geliştirilmiş geometrik kompozisyonlara veya stilize bitki motiflerine verilen ad.bk. TEZHİP التذهيب
MÜŞTEBİH المشتبه Aralarında anlam ve üslûp benzerliğinin bulunduğu âyetler için kullanılan tefsir usulü terimi.