ez-ZÎCÜ’l-MÜMTEHAN الزيج الممتحن Yahyâ b. Ebû Mansûr’un (ö. 215/830 [?]) çeşitli takvim bilgilerine, ay ve güneş tutulmalarına ait cetvelleri içeren astronomiye dair eseri.
BEDÂYİU’l-VEKĀYİ‘ بدايع الوقايع Zeynüddin Mahmûd-i Vâsıfî’nin (ö. 959/1552 [?]) özellikle yaşadığı yıllardaki Horasan ve Orta Asya’nın kültür hayatını yansıtan hâtırat mahiyetindeki Farsça eseri.
ÇEHÂR MAKĀLE چهار مقالة Nizâmî-i Arûzî’nin (ö. 552/1157’den sonra) bir hükümdar için gerekli olan kâtip, şair, müneccim ve tabip gibi dört memurun mesleğinden bahseden eseri.
Radıyyüddin es-Sâgānî’nin (ö. 650/1252), Cevherî’nin eṣ-Ṣıḥâḥ’ı ile onu tamamlayıp yanlışlarını düzeltmek üzere yazdığı et-Tekmile ve el-Ḥâşiye adlı eserlerini kapsayan sözlüğü.bk. SÂGĀNÎ, Radıyyüddin رضيّ الدين الصاغاني
er-RED ale’l-CEHMİYYE الردّ على الجهميّة Osman b. Saîd ed-Dârimî’nin (ö. 280/894) bazı ilâhî sıfatlarla kader ve Kur’an’ın mahlûk oluşu konularında Cehmiyye ve Mu‘tezile’nin görüşlerini eleştirdiği eseri.
TA‘LÎKĀT التعليقات İslâm telif geleneğinde bir metnin daha iyi anlaşılabilmesi için sayfa kenarlarına yazılan notlar, bir müellifin bazı görüş ve düşüncelerinin notlar halinde toplandığı eserlerin ortak adı.
Cemmâîlî’nin Kütüb-i Sitte râvilerine dair el-Kemâl’ini Yûsuf b. Abdurrahman el-Mizzî’nin (ö. 742/1341) tashih edip yeni bilgiler ekleyerek düzenlediği eseri.bk. el-KEMÂL الكمال
Ali b. Abbas el-Mecûsî’nin (ö. 384/994 [?]) XIII. yüzyıla kadar İslâm dünyasında ve Avrupa’da ders kitabı olarak okutulan tıbba dair eseri.bk. ALİ b. ABBAS el-MECÛSÎ عليّ بن العباس المجوسي
Bursa’da yaşamış Osmanlı âlim, mutasavvıf ve şairleri hakkında Baldırzâde Mehmed Efendi (ö. 1060/1650) tarafından yazılan ve Vefeyât-ı Baldırzâde adıyla da anılan eser.bk. BALDIRZÂDE MEHMED EFENDİ
Muhammed b. Ahmed el-Utbî’nin (ö. 255/869) el-Müstaḫrece adıyla da bilinen ve Mâlikî mezhebinde ümmehât denilen temel metinler arasında yer alan eseri.bk. UTBÎ, Muhammed b. Ahmed محمّد بن أحمد العتبي
Rumûzî’nin (ö. 990/1582’den önce) Yemen tarihine ve Koca Sinan Paşa’nın bu ülkeyi zaptına dair Târîh-i Feth-i Yemen adıyla da bilinen manzum eseri.bk. RUMÛZÎ رموزى
İzzeddin ez-Zencânî’nin (ö. 660/1262 [?]) sarf ilmine dair kaleme aldığı, özellikle Osmanlı medreselerinde okutulan ve "sarf cümlesi" olarak tanınan beş klasik eserden biri.bk. ZENCÂNÎ, İzzeddin عزالدين الزنجاني
MAKĀME المقامة Hayalî bir kahramanın başından geçen olayların hayalî bir hikâyeci tarafından dile getirildiği kısa hikâyeler serisinden (makāmât) meydana gelen edebî tür ve bu konuda yazılan eserlerin ortak adı.
TARİH التاريخ Toplumların başından geçen olayları zaman ve yer göstererek anlatan, bunların sebep ve sonuçlarını, birbirleriyle olan ilişkilerini ele alan bilim dalı ve bu dalda yazılan eserlerin ortak adı.
Kıraat ilminde bir okunuşa onu râviden alan kimseye nisbetle verilen ad; bu ilimde yedili, onlu ve on dörtlü sistemlerin her biri; kıraat öğretiminde belli eserlerin sistemi ya da belli ülke ve şehirlerde benimsenen metodu.bk. KIRAAT القراءة
Ebü’l-Ferec el-İsfahânî’nin (ö. 356/967), Emevî ve Abbâsî dönemlerinde yaşayan şarkıcı ve bestekârlarla bunların şarkı ve besteleri hakkında bilgi vermek için kaleme aldığı meşhur eseri.bk. EBÜ’l-FEREC el-İSFAHÂNÎ أبو الفرج الإصفهاني
İbnü’r-Râvendî’nin (ö. 301/913-14 [?]) Mu‘tezile mezhebini tenkit etmek için kaleme aldığı, Feḍâʾiḥu’l-Muʿtezile adıyla da bilinen ve Ebü’l-Hüseyin el-Hayyât’ın el-İntiṣâr başlıklı kitabıyla cevaplandırdığı eser.bk. el-İNTİSÂR الانتصار
Muhammed b. Hasan eş-Şeybânî’nin (ö. 189/805) kaleme aldığı ve Hanefî fıkhının temelini teşkil ettiği için "mesâilü’l-usûl" veya kısaca "usûl", kendisinden tevâtür yahut şöhret yoluyla rivayet edildiği için de "zâhirü’r-rivâye" diye anılan eserler.bk. ZÂHİRÜ’r-RİVÂYE ظاهر الرواية