ÇÂH-ı YÛSUF - TDV İslâm Ansiklopedisi

ÇÂH-ı YÛSUF

چاه يوسف
Müellif:
ÇÂH-ı YÛSUF
Müellif: İSKENDER PALA
Web Sitesi: TDV İslâm Ansiklopedisi
Yayımcı: TDV İslâm Araştırmaları Merkezi
Baskı Tarihi: 1993
Erişim Tarihi: 26.04.2024
Web Adresi:
https://islamansiklopedisi.org.tr/cah-i-yusuf
İSKENDER PALA, "ÇÂH-ı YÛSUF", TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/cah-i-yusuf (26.04.2024).
Kopyalama metni

Bi’r-i Yûsuf da denilen bu kuyunun Ürdün civarında olduğu, bazı rivayetlerde içinde su ile birlikte yılan, akrep gibi haşeratın da bulunduğu, bazılarında ise her türlü haşerat ve vahşi hayvanın yaşadığı kör bir kuyu olduğu, ancak buraya atıldığında bunlardan hiçbirisinin Yûsuf’a dokunmadığı ifade edilmektedir. Ayrıca Yûsuf’un bu kuyuda üç gün kaldığı ve devamlı surette esmâ-i hüsnâyı okuduğu da belirtilmektedir. Kardeşleri tarafından içine atıldıktan sonra bir müddet bu kuyuda kalan Yûsuf’u oradan geçen bir kervanın sakası çıkarmış ve Mısır’a götürmüştür.

Hz. Yûsuf’un kuyuya atılması hadisesi bütün Şark İslâm edebiyatlarında olduğu gibi divan edebiyatında da geniş bir şekilde işlenmiştir. Konuya yaklaşma ve konuyu işleyiş tarzı bakımından iki ayrı grupta ele alınabilecek olan bu hadise, Yûsuf u Züleyhâ mesnevilerinde eserin bir bölümü olarak çok defa müstakil başlıklar altında işlenmiştir (bk. Yahyâ Bey, s. 33, 41). Diğer taraftan olay pek çok beyitte hikâye, teşbih ve mecazlar halinde anılmış ve mazmun olarak kullanılmıştır. Bu tür beyitlerin birçoğunda Yûsuf’un içine atıldığı kuyu sevgilinin çene çukuru (çâh-ı zekan) ile eş anlamda ele alınır. Âşık sevgilinin çene çukurunu arzularken gerçekte içinde Yûsuf’un (sevgili) bulunduğu çâh-ı Yûsuf’a can atmaktadır. Çünkü âşığın canı ve gönlü zaten o kuyudadır. Aşk Zelîha, güzellik Mısır, can da kuyuya düşen bir Yûsuf’tur. Şeyhülislâm Yahyâ’nın, “Şebnem gibi dil gonca-i handânına düştü / Yûsuf gibi can çâh-ı zenahdânına düştü” beyti bu klasikleşmiş temayı ifade eder.

Çâh-ı Yûsuf’un konu edildiği beyitlerde telmih, teşbih ve tenâsüp sanatlarına da sık sık rastlanır. Mesnevilerde ise konu çok defa hikemî-didaktik söyleyişler içinde ifade edilir. Kardeş dahi olsa insanoğluna güven olmayacağını anlatan irsâl-i meseller için çâh-ı Yûsuf motifi pek uygundur. Hâşimî’nin, “Yûsuf dahi olsan düşürürler seni çâha / Ebnâ-yı zamânın işi ihvâna cefâdır” beytiyle Seyyid Vehbî’nin, “Baba nasihatidir mekr-i hîşten hazer et / Eden fütâde-i çeh Yûsuf’u birâderidir” beyti bu düşüncenin ifadesidir. Yûsuf u Züleyhâ mesnevilerinde çâh-ı Yûsuf hakkında ayrıntılı tasvirlerle bu konudan çıkarılması gereken ibretler de yer almaktadır.


BİBLİYOGRAFYA

Yahyâ Bey, Yûsuf ve Zelîha (nşr. Mehmed Çavuşoğlu), İstanbul 1979, s. 33-35, 41-43.

İsmâil Hakkı Bursevî, Rûḥu’l-beyân, İstanbul 1970-71, IV, 223.

, s. 114-115.

Mustafa Nihat Özön, Edebiyat ve Tenkid Sözlüğü, İstanbul 1954, s. 54, 288.

Harun Tolasa, Ahmet Paşa’nın Şiir Dünyası, Ankara 1973, s. 28, 271, 428.

Ahmed-i Yesevî: Dîvân-ı Hikmet’ten Seçmeler (haz. Kemal Eraslan), Ankara 1983, s. 400-401.

Bu madde TDV İslâm Ansiklopedisi’nin 1993 yılında İstanbul’da basılan 8. cildinde, 186 numaralı sayfada yer almıştır. Matbu nüshayı pdf dosyası olarak indirmek için tıklayınız.
TDV İslâm Ansiklopedisi'nden rastgele bir madde okumak ister misiniz?
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER