DIMÂD b. SA‘LEBE

Yemen’in Ezd-i Şenûe kabilesi reisiydi. Hz. Peygamber ile dostluğu Câhiliye devrine kadar uzanır. Tababet ve kehanetle uğraşan Dımâd, İslâmiyet’in yayılmaya başladığı yıllarda Mekke’ye geldiği zaman Mekkeli müşrikler ona Hz. Muhammed’in aklını kaybettiğini söylediler. Bunun üzerine Hz. Peygamber’i arayıp bularak cinlerden gelen yelleri bağladığını, cin ve şeytan çarpmasını iyileştirdiğini, eğer arzu ederse kendisini de tedavi edebileceğini söyledi. Onun bu teklifine cevap vermek üzere Resûl-i Ekrem, “Hamd o Allah’a mahsustur ki O her övgüye lâyıktır. Biz her yardımı O’ndan dileriz. Allah’ın doğru yola eriştirdiğini kimse saptıramaz, O’nun saptırdığını da hiçbir kimse doğru yola ulaştıramaz. Allah’tan başka bir mâbud bulunmadığına ve Muhammed’in O’nun kulu ve resulü olduğuna şahadet ederim” diye söze başlarken Dımâd duyduğu bu sözlere hayran kaldı ve onları Hz. Peygamber’e üç defa tekrarlattı. Sonra da, “Ben kâhinlerin, sihirbazların, şairlerin sözlerini dinledim; ancak böylesini hiç işitmedim. Bu ifadeler coşkun denizleri bile coşturabilecek sözlerdir. Ver elini, müslüman olmak üzere sana biat edeyim” diyerek İslâmiyet’i kabul etti. Hz. Peygamber ondan kabilesi adına da biat aldığı için Ezd-i Şenûeliler çok erken dönemde müslüman olmuşlardır.

Dımâd’ın ilk müslümanlardan olduğunu gösteren başka bir rivayet bütün kaynaklarda zikredilir. Buna göre Hz. Peygamber (veya Hz. Ebû Bekir) tarafından Hz. Ali kumandasında Yemen taraflarına bir askerî birlik gönderilmişti. Hz. Ali, yolları üstünde bulunan Dımâd’ın kabilesine de uğrayan birliğe oradan ayrılmadan önce bu kabileden haksız yere herhangi bir eşyanın alınıp alınmadığını sordu. İçlerinden birisi sadece bir tek matara aldığını söyledi. Bunun üzerine Hz. Ali bunların Hz. Peygamber’e toptan biat eden Dımâd’ın kabilesi olduğunu hatırlatarak su kabını iade ettirdi.

Bu madde TDV İslâm Ansiklopedisi’nin 1994 yılında İstanbul’da basılan 9. cildinde, 272-273 numaralı sayfalarda yer almıştır. Matbu nüshayı pdf dosyası olarak indirmek için tıklayınız.