AHKÂM
“Karar, yargı; ilim, anlayış” gibi mânalara gelen hüküm kelimesinin çoğul şekli.
el-AHKÂMÜ’s-SULTÂNİYYE
Şâfiî fakihi Mâverdî’nin (ö. 450/1058) devletin esas teşkilât ve idaresiyle ilgili fıkhî ahkâmı bir araya toplayan eseri.
el-AHKÂMÜ’s-SULTÂNİYYE
Hanbelî fakihi Ebû Ya‘lâ el-Ferrâ’nın (ö. 458/1066), devletin esas teşkilât ve idaresiyle ilgili fıkhî ahkâmı bir araya toplayan eseri.
SİYASET
İnsan topluluklarını yönetme sanatı.
SİYÂSET-i ŞER‘İYYE
Kamu otoritesinin özellikle kamu hukuku alanında dinin genel ilkelerine ters düşmeyecek düzenlemeler ve bu çerçevede uygulamalar yapma yetkisi.
İMÂMET
Hz. Peygamber’in vefatından sonra İslâm toplumunun dinî ve siyasî liderliği görevi.
HİLÂFET
İslâm tarihinde devlet başkanlığı kurumu.
VEZİR
İslâm devletlerinde hükümdardan sonra gelen en yetkili yönetici.
el-GIYÂSÎ
İmâmü’l-Haremeyn el-Cüveynî’nin (ö. 478/1085) İslâm anayasa ve idare hukukuna dair eseri.
İBN CEMÂA, Bedreddin
Muhaddis, fakih, müderris ve kadı.
İBN TEYMİYYE, Takıyyüddin
Görüş ve eleştirileriyle İslâm düşüncesinin gelişmesine tesir eden Selefî âlimi, müctehid.
KİTÂBÜ’l-HARÂC
Ebû Yûsuf’un (ö. 182/798) malî konular yanında, muâmelât, ceza, idare ve devletler hukuku kapsamına giren çeşitli meseleleri ele alan eseri.
KİTÂBÜ’l-HARÂC
Kudâme b. Ca‘fer’in (ö. 337/948 [?]) kâtiplik sanatı ve kamu maliyesine dair eseri.
KİTÂBÜ’l-EMVÂL
Ebû Ubeyd Kāsım b. Sellâm’ın (ö. 224/838) kamu maliyesine dair eseri.
EDEBÜ’l-KĀDÎ
İslâm muhakeme hukukunun ve bu alanda yazılan eserlerin genel adı.
EDEBÜ’l-KĀDÎ
Hanefî fakihi Ebû Bekir el-Hassâf’ın (ö. 261/875) İslâm muhakeme usulüne dair eseri.