HATÎB-i AYASOFYA

Adı Hamdullah, babasının adı Hayreddin olup bazı kaynaklarda Hamdi Efendi diye anılır (Abdurrahman Hibrî, vr. 16^b). Kendisi de Mevlidü’n-nebî adlı eserinde (Süleymaniye Ktp., Fâtih, nr. 4510, vr. 25^b) Hamdî mahlasını kullanmıştır. Keşfü’ẓ-ẓunûn’da (II, 1168) babasının Hayrullah olduğu kaydediliyorsa da diğer kaynaklarda ve kendi eserlerinde Hayreddin adı geçmektedir. Babası Hayreddin ile Kanûnî Sultan Süleyman’ın hocası olarak tanıtılan Kastamonulu Hayreddin’in (Taşköprizâde, s. 442; Sicill-i Osmânî, II, 315) aynı kişi olması muhtemeldir. Hamdullah Efendi, Kanûnî devrinden itibaren kırk yıl kadar Ayasofya Camii’nde cuma hatipliği yaptığı için (Hediyyetü’l-ʿârifîn, I, 334; Abdurrahman Hibrî, vr. 16^b) “Hatîb-i Ayasofya” diye meşhur olmuştur.

Hatipliği yanında Ayasofya Medresesi’nde uzun yıllar müderrislik yapan Hamdullah Efendi’nin şeyhülkurrâ oluşu ve eserlerinin konusu dikkate alındığında daha çok kıraat ilminde derinleştiği anlaşılır (Abdurrahman Hibrî, vr. 16^b; Ahmed Bâdî Efendi, II, 336). Nitekim ömrünün sonlarına doğru Edirne Selimiye Dârülkurrâsı’na ilk şeyhülkurrâ olarak tayin edilmiş ve ölümüne kadar bu görevde kalmıştır. Rusûḫu’l-lisân adlı eserindeki bir tanıtma notunda (Beyazıt Devlet Ktp., nr. 8203/3, vr. 60^a) onun 981 (1573) yılında Edirne’de şeyhülkurrâ olduğu belirtilir. “Teberrüken” tayin edildiği bu görevde yaklaşık iki yıl kadar hocalık yaptıktan sonra 983 (1575) yılı civarında yetmiş yaşlarında vefat ettiği tahmin edilmektedir. Bazı kaynaklarda 943 (1536), 948 (1541) ve 963 (1556) olarak zikredilen (Sicill-i Osmânî, II, 244; Brockelmann, II, 650; Kehhâle, IV, 75; Hediyyetü’l-ʿârifîn, I, 334) vefat tarihleri yanlış olmalıdır.

Eserleri. 1. ʿUmdetü’l-ʿirfân fî vaṣfi ḥurûfi’l-Ḳurʾân. 948’de (1541) yazılarak Kanûnî Sultan Süleyman’a ithaf edilen eser, “râ” kafiyeli 260 beyitlik Arapça bir tecvid kitabı olup yazma nüshaları Süleymaniye Kütüphanesi ile (Ayasofya, nr. 4796/1; Lâleli, nr. 61/1) Ankara’da Millî Kütüphane’de (nr. 2503/2) bulunmaktadır.

2. Cevâhirü’l-ikyân fî şerhi Umdeti’l-irfân. ʿUmdetü’l-ʿirfân’ın Türkçe mensur şerhi olup 956 Muharremi (Şubat 1549) sonlarında tamamlamıştır. Yazma nüshaları Süleymaniye (Hamidiye, nr. 17; Esad Efendi, nr. 16), Beyazıt Devlet (nr. 187; Veliyyüddin Efendi, nr. 24), Gazi Hüsrev Bey (nr. 3372) kütüphanelerinde ve Ankara’da Millî Kütüphane’de (nr. 5528) kayıtlıdır.

3. Rusûḫu’l-lisân fî ḥurûfi’l-Ḳurʾân. Yine tecvid konusunda “elif” redifli 143 beyitlik Arapça bir manzumedir. 959’da (1552) Kanûnî’ye ithaf edilen eserin yazma nüshaları Ankara’da Millî Kütüphane ile (nr. 2503/3) Beyazıt Devlet (nr. 8203/3) ve İstanbul Üniversitesi (AY, nr. 2673) kütüphanelerindedir.

4. Vesîletü’l-itkān fî şerhi Rusûhi’l-lisân. Rusûḫu’l-lisân’ın Türkçe mensur şerhi olan ve 960’ta (1553) yazılan eserin çeşitli yazma nüshaları vardır (Süleymaniye Ktp., Lâleli, nr. 68, Şehid Ali Paşa, nr. 34/2, Lala İsmâil, nr. 7, Sâliha Hatun, nr. 1/2; Beyazıt Devlet Ktp., nr. 149/1, 156, 207/2; Millet Ktp., Ali Emîrî Efendi, nr. 127; ayrıca bk. Ahlwardt, I, 203; Brockelmann, II, 650).

5. Füyûżü’l-itḳān fî Vücûhi’l-Ḳurʾân. Füyûżât fi’l-ḳırâʾati’s-sebʿa adıyla da zikredilen bu eserin de çeşitli yazma nüshaları mevcuttur (Beyazıt Devlet Ktp., nr. 223; Ankara Millî Ktp., nr. 99; İzmir Millî Ktp., nr. 1386/1; Afyon Gedik Ahmed Paşa Ktp., nr. 17581/2; Dokuz Eylül Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Ktp., nr. 3959).

6. Mevlidü’n-nebî. Türkçe manzum bir mevliddir. Dîbâceden sonra tevhid, fıtrat-ı âlem, fıtrat-ı Âdem, velâdet-i nebî, mu‘cizât, mi‘rac, münâcât, vefat ve hâtime bölümlerinden oluşan eserin bir nüshası Süleymaniye Kütüphanesi’nde (Fâtih, nr. 4510) kayıtlıdır.

Bu madde TDV İslâm Ansiklopedisi’nin 1997 yılında İstanbul’da basılan 16. cildinde, 451-452 numaralı sayfalarda yer almıştır. Matbu nüshayı pdf dosyası olarak indirmek için tıklayınız.