NEFİS
İnsanın özü, kendisi, ilâhî latife, kötü huyların ve süflî arzuların kaynağı anlamında bir terim.
RUH
İnsanın hayatiyetini sağlayan, idrak edici ve bilici unsuru.
YARATMA
TEKÂMÜL NAZARİYESİ
Canlıların oluşumunu ve gelişimini evrimleşme süreciyle açıklamaya çalışan ve yaratılışa karşı çıkan felsefî görüş, evrim teorisi.
ÖLÜM
ECEL
Allah tarafından her canlı için önceden takdir edilen hayat süresi ve bu sürenin sonu olan ölüm vakti anlamında kelâm terimi.
HAY
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HAY b. YAKZÂN
İbn Sînâ (ö. 428/1037) ve İbn Tufeyl’in (ö. 581/1185) hikâye tarzında yazılmış felsefî eserleri.
ÂB-ı HAYÂT
İçeni ölümsüzlüğe kavuşturduğuna inanılan efsanevî su.
HAYAT
İlâhî tecellîlere mazhar olan ruhun bu sayede kavuştuğu yeni yaşama tarzı için kullanılan bir tasavvuf terimi.