EMİR bi’l-MA‘RÛF NEHİY ani’l-MÜNKER
İyiliği emredip kötülükten vazgeçirmeye çalışma yönündeki faaliyetler için kullanılan dinî, ahlâkî ve hukukî bir tabir.
MEZÂLİM
İslâm devletlerinde en yüksek idarî-adlî yargı ve denetleme kurumu.
SİYÂSET-i ŞER‘İYYE
Kamu otoritesinin özellikle kamu hukuku alanında dinin genel ilkelerine ters düşmeyecek düzenlemeler ve bu çerçevede uygulamalar yapma yetkisi.
BELEDİYE
Şehir idare teşkilâtını belirtmek için XIX. yüzyıldan itibaren kullanılan bir tabir.
ŞURTA
İslâm devletlerinde şehirlerde emniyet ve asayişi sağlamakla görevli teşkilât.
KADI
Hukukî uyuşmazlıkları ve davaları karara bağlamak üzere devletçe tayin edilen görevli, hâkim.
PAZAR
NARH
Fiyat takdir edilmesi ve sınırlandırılması anlamında fıkıh terimi.
KÛTVÂL
Hindistan’da hüküm süren İslâm devletlerinde şehir veya kasabalardaki asayişten sorumlu yarı askerî memur.
ARÎF
Sivil veya askerî bir topluluğun başında bulunan kimseye verilen unvan.
TA‘ZÎR
Had ve kısas cezaları dışında yöneticinin veya hâkimin takdirine bırakılan ceza.
REİS
Ortaçağ’da bazı İslâm devletlerinde şehirleri yöneten görevlilere verilen unvan.
ESNAF
Osmanlılar’da el sanatları ile uğraşanlarla geçimlerini mal ve hizmet üretimi, alım ve satımı ile sağlayanların genel adı.
ÖLÇÜ