TÂBİÎN
Sahâbeyi müslüman olarak gören ve müslüman olarak ölen ikinci nesli ifade eden terim.
ABDULLAH b. ABBAS
Hz. Peygamber’in amcasının oğlu, tefsir ve fıkıh ilimlerinde otorite kabul edilen ve çok hadis rivayet edenler arasında yer alan sahâbî.
Hocası
ÂİŞE
Hz. Ebû Bekir’in kızı ve Hz. Peygamber’in hanımı.
Hocası
EBÛ HÜREYRE
Çok hadis rivayet etmesiyle tanınan sahâbî.
Öğrencisi
NEHAÎ
Muhaddis ve fakih, tâbiî.
Öğrencisi
ŞA‘BÎ
Hadis âlimi, tâbiî.
Öğrencisi
KATÂDE b. DİÂME
Müfessir tâbiî.
Öğrencisi
ZÜHRÎ
Tâbiî, hadisleri Emevî Halifesi Ömer b. Abdülazîz’in emriyle resmen tedvin eden âlim.
Öğrencisi
AMR b. DÎNÂR
Tâbiîn devri Mekke fukahasından, müctehid, muhaddis.
Çağdaşı
HÂLİD b. YEZÎD b. MUÂVİYE
İslâm toplumunda ilk tercüme hareketini başlatan ve kimya ilminin öncülerinden sayılan Emevî emîri.
Hocası
ABDULLAH b. AMR b. ÂS
Hz. Peygamber’den duyduğu hadisleri onun huzurunda yazmasına izin verilen sahâbî.
Hocası
EBÛ SAÎD el-HUDRÎ
Çok hadis rivayet eden yedi sahâbîden biri.
Hocası
ABDULLAH b. ÖMER b. HATTÂB
Hz. Ömer’in oğlu, en çok hadis rivayet eden, en çok fetva veren yedi sâhâbîden ve abâdileden biri.
Hocası
ALİ
İlk müslümanlardan, Hz. Peygamber’in damadı ve Hulefâ-yi Râşidîn’in dördüncüsü (656-661).
Hocası
CÂBİR b. ABDULLAH
En çok hadis rivayet eden sahâbîlerden biri.
Öğrencisi
ÂSIM b. BEHDELE
Yedi kıraat imamından biri, tâbiî.
Öğrencisi
EYYÛB es-SAHTİYÂNÎ
Fıkıh ve hadis âlimi, tâbiî.
A‘MEŞ
Hadis, kıraat ve ferâiz sahalarındaki bilgisiyle tanınan tâbiîn nesline mensup âlim.