HÜSEYİN
Hz. Peygamber’in torunu, Hz. Fâtıma ile Hz. Ali’nin küçük oğlu, Kerbelâ şehidi.
ATEBÂT
Irak’ta, Şiîler’ce mukaddes sayılan bazı ziyaret yerlerine verilen isim.
EHL-i BEYT
Hz. Peygamber’in aile fertleri için kullanılan bir tabir.
TÂZİYE
Hz. Hüseyin ile yakınlarının Kerbelâ’da şehid edilmesini konu alan temsilî gösteriler için İmâmiyye Şîası arasında kullanılan bir terim.
ÂŞÛRÂ
Çeşitli din ve mezheplerin önem verdiği, muharremin onuncu günü.
MAKTEL-i HÜSEYİN
Hz. Hüseyin ve yakınlarının Kerbelâ’da şehid edilmesini konu alan eserlerin genel adı.
MUHARREMİYYE
Türk edebiyatında Kerbelâ Vak‘ası’nı anlatan mersiyelerle bunların bestelenmiş şekillerinin ve yeni yılı tebrik için yazılmış şiirlerin genel adı.
HADÎKATÜ’s-SUADÂ
Fuzûlî’nin (ö. 973/1556) Kerbelâ Vak‘ası’nı işlediği mensur eseri.
ALİ el-EKBER
Hz. Hüseyin’in Kerbelâ’da şehid edilen büyük oğlu.
ABBAS b. ALİ b. EBÛ TÂLİB
Hz. Hüseyin’in Kerbelâ’da şehid edilen baba bir kardeşi.
YEZÎD I
Emevî halifesi (680-683).
ŞÎA
Hz. Peygamber’in vefatından sonra devlet yönetiminin Hz. Ali’ye ve onun soyundan gelenlere ait olduğu düşüncesi etrafında birleşen çeşitli grupların ortak adı.
CA‘FERİYYE
İsnâaşeriyye Şîası’nın fıkıh mezhebi.
ZEYDİYYE
II. (VIII.) yüzyılın ilk çeyreğinde Kûfe’de ortaya çıkan, Irak, Taberistan ve özellikle Yemen’de varlığını sürdüren ılımlı bir Şiî fırkası.
BEKTAŞÎLİK
XIII. yüzyılda Kalenderîlik içinde teşekküle başlayıp XV. yüzyılın sonlarında Hacı Bektâş-ı Velî an‘aneleri etrafında Anadolu’da ortaya çıkan bir tarikat.