NEFİS
İnsanın özü, kendisi, ilâhî latife, kötü huyların ve süflî arzuların kaynağı anlamında bir terim.
AKIL
İnsanı diğer canlılardan ayıran ve onu sorumlu kılan temyiz gücü, düşünme ve anlama melekesi.
ÖLÜM
CİSİM
Üç boyutlu varlık anlamında ve genel olarak ruh veya nefis gibi mânevî varlıkların karşıtı olarak kullanılan felsefe terimi.
TENÂSÜH
Ruh göçünü ifade eden terim.
BA‘S
Kıyametin kopmasından sonra Allah tarafından ölülerin diriltilmesi hadisesi.
HAŞİR
Kıyamet gününde diriltilecek olan mükelleflerin hesaba çekilmek üzere bir araya toplanması anlamında bir terim.
İDRAK
Bir öznenin kendisi veya dış dünyayla ilgili durum ve gerçeklerin farkına vararak onların bilgisini elde etmesine imkân veren duyum ve algılama faaliyeti.
DUYU
Canlılarda içten ve dıştan gelen uyarıları almayı mümkün kılan ruhî güç.
BEZM-i ELEST
Allah’la yaratılışları sırasında insanlar arasında yapıldığı kabul edilen sözleşme için kullanılan bir tabir.
HAYAT
İLMÜ’n-NEFS
Ruhun mahiyetini, dış ve iç duyuları, hayal ve akıl gibi melekeleri inceleyen ilim dalı, psikoloji.
KALB
HAZARÂT-ı HAMS
Mutasavvıfların, varlığın beş küllî mertebesini ifade etmek için kullandıkları bir tasavvuf terimi.