Zekâtın sarf yerlerinden biri olarak Kur’an’da zikredilen (et-Tevbe 9/60) ve yolculuk esnasında muhtaç duruma düşmüş kimseleri ifade eden terim.bk. ZEKÂT الزكاة
SOBİCEVÎ Arapça sarf ve nahiv kitaplarıyla edebiyata dair bazı eserlere yazdığı şerhlerle tanınan Osmanlı âlimi.
el-MAKSÛD المقصود Osmanlı medreselerinde okutulan Arapça sarf kitabı.
İzzeddin ez-Zencânî’nin (ö. 660/1262 [?]) sarf ilmine dair el-ʿİzzî fi’t-taṣrîf adlı eserine Teftâzânî’nin (ö. 792/1390) yazdığı şerh üzerine Dede Cöngî (ö. 975/1567) tarafından yapılan hâşiye.bk. DEDE CÖNGÎ
İzzeddin ez-Zencânî’nin (ö. 660/1262 [?]) sarf ilmine dair kaleme aldığı, özellikle Osmanlı medreselerinde okutulan ve "sarf cümlesi" olarak tanınan beş klasik eserden biri.bk. ZENCÂNÎ, İzzeddin عزالدين الزنجاني
et-TASRÎF التصريف Ebû Osman el-Mâzinî’nin (ö. 249/863) yazdığı, günümüze ulaşan ilk sarf kitabı.
MERÂHU’l-ERVÂH مراح الأرواح Ahmed b. Ali b. Mes‘ûd’un (ö. VIII. [XIV.] yüzyılın başları) Arapça sarf kitabı.
eş-ŞÂFİYE الشافية İbnü’l-Hâcib’in (ö. 646/1249) Arap sarfına dair muhtasar eseri.
AVÂRIZ VAKFI Bir köy veya mahalle halkının ödemekte güçlük çektikleri avârız, kürekçi bedeli ve diğer ihtiyaçlarına sarfedilmek üzere kurulmuş olan akar ve para vakfı.