İLELÜ’l-HADÎS
Hadislerin sıhhatini zedeleyen kusurları inceleyen disiplin.
EMÎRÜ’l-MÜ’MİNÎN fi’l-HADÎS
Dönemindeki âlimler arasında en üstün seviyeye ulaşmış hadis hâfızları için kullanılan bir tabir.
Hocası
SÜFYÂN b. UYEYNE
Tebeu’t-tâbiîn neslinden hadis âlimi ve hâfız.
Hocası
HAMMÂD b. ZEYD
Hadis hâfızı ve kıraat âlimi.
Hocası
YAHYÂ b. SAÎD el-KATTÂN
Hadis hâfızı ve ricâl âlimi.
Öğrencisi
BUHÂRÎ, Muhammed b. İsmâil
Kur’ân-ı Kerîm’den sonra en güvenilir kitap kabul edilen el-Câmiʿu’ṣ-ṣaḥîḥ adlı eseriyle tanınmış büyük muhaddis.
Öğrencisi
EBÛ HÂTİM er-RÂZÎ, Muhammed b. İdrîs
Hadis hâfızı ve münekkit.
Öğrencisi
EBÛ DÂVÛD es-SİCİSTÂNÎ
Kütüb-i Sitte’den biri olan es-Sünen’in müellifi, muhaddis.
Öğrencisi
KECCÎ
Hadis hâfızı.
Öğrencisi
EBÛ YA‘LÂ el-MEVSILÎ
Hadis âlimi.
Öğrencisi
BEGAVÎ, Ebü’l-Kāsım
el-Begaviyyü’l-kebîr diye tanınan hadis âlimi.
MİHNE
Bazı Abbâsî halifeleri döneminde halku’l-Kur’ân konusunda bazı âlimlerin sorguya çekilip eziyet edilmesine ilişkin olaylara verilen ad.