AŞR-ı ŞERİF عشر شريف Kur’ân-ı Kerîm’in bir cemaat içinde sesli olarak okunan ve genellikle orta uzunluktaki on âyet kadar olan bölümlerine Türkler arasında verilen ad.
bk. HİYEL الحيلŞekil bakımından hukuka uygun bir işlemi vasıta kılarak yasaklanmış bir sonucu elde etmek amacıyla yapılan muamele anlamında fıkıh terimi.
İbn Arrâk, Tenzîhü’ş-şerîʿa Ali b. Muhammed el-Arrâk, Tenzîhü’ş-şerîʿati’l-merfûʿaʿani’l-aḫbâri’ş-şenîʿati’l-mevżûʿa (nşr. Abdülvehhâb Abdüllatîf – Abdullah M. es-Sıddîk), I-II, Kahire 1378; Kahire, ts. (Mektebetü’l-Kahire).