https://islamansiklopedisi.org.tr/berdici
Berzaî (البرذعي) ve Berdaî (البردعي) diye de bilinir. Azerbaycan’daki küçük yerleşim merkezlerinden biri olan Berdîc’den Bağdat’a gitti ve oraya yerleşti. Ebû Saîd el-Eşec, Hârûn b. İshak, Rebî‘ b. Süleyman, ayrıca Şam, Haremeyn, Acem, Mısır, Irak ve Cezîre’deki âlimlerden ilim tahsil etti ve rivayette bulundu. Kendisinden de Ebû Ali b. Savvâf, Ebû Bekir eş-Şâfiî, Ebü’l-Kāsım et-Taberânî, Ali b. Lü’lü’ el-Verrâk ve daha birçokları hadis rivayet etti. Yaklaşık yetmiş yaşlarında iken Bağdat’ta vefat etti. Hadis ilminde sika, me’mûn ve hâfız olarak değerlendirilen Berdîcî’nin şu iki eseri günümüze ulaşmıştır. 1. Ṭabaḳātü’l-esmâʾi’l-müfrede mine’ṣ-ṣaḥâbe ve’t-tâbiʿîn ve aṣḥâbi’l-ḥadîs̱ (Dımaşk 1987). 2. Cüzʾ fî men revâ ʿani’n-nebiyyi... mine’ṣ-ṣaḥâbe fi’l-kebâʾir (Zâhiriyye Ktp., Mecmua, nr. 81/1, vr. 1a-5a).
BİBLİYOGRAFYA
Berdîcî, Ṭabaḳātü’l-esmâʾi’l-müfrede (nşr. Sekîne eş-Şihâbî), Dımaşk 1987, s. 7-20.
Hatîb, Târîḫu Baġdâd, V, 194-195.
Yâkūt, Muʿcemü’l-büldân, I, 379.
İbnü’l-Esîr, el-Lübâb, I, 135-136.
Zehebî, Teẕkiretü’l-ḥuffâẓ, II, 746-747.
a.mlf., Aʿlâmü’n-nübelâʾ, XIV, 122-124.
İbnü’l-İmâd, Şeẕerât, II, 234.
Sezgin, GAS, I, 166-167.
