Müntesibi olduğu mezhep
ŞÂFİÎ MEZHEBİ
Dört büyük Sünnî fıkıh mezhebinden biri.
Eserinin kaynaklarından biri
MİNHÂCÜ’t-TÂLİBÎN
Nevevî’nin (ö. 676/1277) Şâfiî fıkhına dair eseri.
Eserinin kaynaklarından biri
el-HÂVİ’s-SAGĪR
Abdülgaffâr b. Abdülkerîm el-Kazvînî’nin (ö. 665/1266) Şâfiî fıkhına dair eseri.
Eserinin kaynaklarından biri
et-TENBÎH
Ebû İshak eş-Şîrâzî’nin (ö. 476/1083) Şâfiî mezhebinin beş temel muhtasarından biri olan eseri.
Kardeşi
İBN KĀDÎ ACLÛN, Necmeddin
Şâfiî fakihi ve kelâm âlimi.
Hocası
BULKĪNÎ, Sâlih b. Ömer
Şâfiî fakihi ve hadis âlimi.
Hocası
MÜNÂVÎ, Yahyâ b. Muhammed
Şâfiî fakihi ve kadılkudâtı.
Hocası
MAHALLÎ
Şâfiî fakihi ve müfessir.
Öğrencisi
GAZZÎ, Bedreddin
Tefsir, kıraat, hadis, fıkıh âlimi; edip ve şair.
Öğencisi
İBN FEHD, Muhibbüddin
Tarihçi.
Öğrencisi
İBN TOLUN, Şemseddin
Tarihçiliğiyle meşhur olan âlim ve şair.
Öğrencisi
İBN HAMZA
el-Beyân ve’t-taʿrîf adlı eseriyle tanınan muhaddis.