https://islamansiklopedisi.org.tr/ibn-yerbu-es-senterini
444’te (1052) doğdu. Aslen Şenterînli (Santarem) olup Şentemeriyeli (Santaver) olduğu da söylenen (İbnü’l-Ebbâr, s. 212) İbn Yerbû‘ daha sonra Kurtuba’ya yerleşti ve “Kurtuba muhaddisi” diye tanındı. İbnü’d-Delâî, Ebû Ali el-Gassânî ve Buhârî’nin el-Câmiʿu’ṣ-ṣaḥîḥ’inin Ebû Zer el-Herevî nüshasını kendisinden dinlediği Ebû Abdullah Muhammed b. Ahmed b. Îsâ b. Muhammed b. Manzûr el-Kaysî el-İşbîlî kendilerinden hadis dinleyip icâzet aldığı hocalarından bazılarıdır. Ebû Ca‘fer İbnü’l-Bâziş ile İbn Beşküvâl de onun meşhur iki talebesidir.
Uzun süre yanından ayrılmadığı hocası Ebû Ali el-Gassânî onun bilgi ve zekâsını övmüş, İbn Beşküvâl de kendisini zabtı sağlam, güvenilir bir muhaddis, cerh ve ta‘dîl açısından hadis ricâlini iyi bilen bir âlim olarak tanıtmıştır (eṣ-Ṣıla, I, 294). Zâhirî mezhebini benimseyen İbn Yerbû‘ 9 Safer 522’de (13 Şubat 1128) vefat etti ve Rabaz Kabristanı’na defnedildi.
Pek çok kitap yazdığı belirtilen İbn Yerbû‘un kaynaklarda adı geçen bazı eserleri şunlardır: el-İḳlîd fî beyâni’l-esânîd, Tâcü’l-ḥilye ve sirâcü’l-buġye fî maʿrifeti esânîdi’l-Muvaṭṭaʾ, Lisânü’l-beyân ʿammâ fî kitâbi Ebî Naṣr el-Kelâbâẕî mine(’l-iġfâl ve)’n-nuḳṣân, el-Minhâc fî ricâli Müslim b. Ḥaccâc.
BİBLİYOGRAFYA
İbn Beşküvâl, eṣ-Ṣıla, I, 293-294.
İbnü’l-Ebbâr, el-Muʿcem fî aṣḥâbi’l-Ḳāḍî eṣ-Ṣadefî (nşr. İbrâhim el-Ebyârî), Beyrut 1410/1989, s. 212-213.
Zehebî, Aʿlâmü’n-nübelâʾ, XIX, 578-579.
a.mlf., Teẕkiretü’l-ḥuffâẓ, II, 416; IV, 1271-1272.
a.mlf., Târîḫu’l-İslâm: sene 521-540, s. 76-77.
Süyûtî, Ṭabaḳātü’l-ḥuffâẓ (Lecne), s. 461.
İbnü’l-İmâd, Şeẕerât, IV, 66.
Îżâḥu’l-meknûn, I, 113, 210; II, 402, 588.
Hediyyetü’l-ʿârifîn, I, 454.
Ziriklî, el-Aʿlâm, IV, 191.
