MUHAMMED
Son peygamber.
MEVLİD
Süleyman Çelebi’nin (ö. 825/1422) asıl adı Vesîletü’n-necât olan meşhur eseri.
Manzum kısmı Türkçe mevlid geleneğinin öncüsü sayılan eserin yazarı
DARÎR
Daha çok Sîretü’n-nebî adlı eseriyle tanınan, XIV. yüzyılın ikinci yarısında eser vermiş Türk müellif ve şairi.
Süleyman Çelebi’den sonra en tanınmış Türkçe mevlid şairi
ŞEMSEDDİN SİVÂSÎ
Halvetiyye tarikatının Şemsiyye kolunun kurucusu, âlim ve şair.
En tanınmış Türkçe mevlid şairlerinden
HAMDULLAH HAMDİ
Mesnevileriyle tanınan mutasavvıf şair.
Mevlid yazan şairlerden
MOLLA HALİL SİİRDÎ
Osmanlı âlimi.
Türkçe mevlid şairlerinden
GÜLŞENÎ-i SARUHÂNÎ
Osmanlı şairi.
Tanınmış Türkçe mevlid şairlerinden
DEDE MEHMED EFENDİ
Hz. Peygamber’in sîret ve şemâiline dair eserleriyle tanınan Osmanlı kazaskeri.
Türkçe mevlidlerin nazım şekli
MESNEVİ
Fars, Türk ve Urdu edebiyatlarında birbiriyle kafiyeli ikişerli mısralardan oluşan nazım şekli.
Mağrib ve Endülüs’te yaygın olan mevlidiyye türünün önde gelen şairlerinden
İBN ZÜMREK
Endülüslü vezir, kâtip ve şair.
Hz. Peygamber’in doğduğu ay
REBÎÜLEVVEL
Hicrî yılın üçüncü ayı.
KANDİL
Müslümanlarca mübarek sayılıp kutlanan özel geceler.
Süleyman Çelebi ve Mevlid’i hakkında çalışmalar yapan araştırmacı
PEKOLCAY, Ayşe Necla
İslâmî Türk edebiyatı araştırmacısı, yazar.
Mevlidin bölümleri (bahir) arasında okunan ilâhi
TEVŞÎH
Türk dinî mûsikisinde bir form.
KASİDE
Arap, Fars ve Türk şiirinde en çok kullanılan eski ve uzun bir form.
MUHAMMEDİYYE
Yazıcıoğlu Mehmed Efendi’nin (ö. 855/1451) Osmanlı dinî-tasavvufî kültürünün oluşmasına katkıda bulunan manzum eseri.
BİD‘AT
Asr-ı saâdet’ten sonra ortaya çıkan, şer‘î bir delile dayanmayan inanç, ibadet, fikir ve davranışlar hakkında kullanılan bir terim.