REYHÂNE bint ŞEM‘ÛN - TDV İslâm Ansiklopedisi

REYHÂNE bint ŞEM‘ÛN

ريحانة بنت شمعون
Müellif:
REYHÂNE bint ŞEM‘ÛN
Müellif: HAYATİ YILMAZ
Web Sitesi: TDV İslâm Ansiklopedisi
Yayımcı: TDV İslâm Araştırmaları Merkezi
Baskı Tarihi: 2008
Erişim Tarihi: 20.04.2024
Web Adresi:
https://islamansiklopedisi.org.tr/reyhane-bint-semun
HAYATİ YILMAZ, "REYHÂNE bint ŞEM‘ÛN", TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/reyhane-bint-semun (20.04.2024).
Kopyalama metni

Aslen Benî Nadîr kabilesine mensup olup bazı kaynaklarda ismi Reyhâne bint Zeyd diye geçer. Babası Ebû Reyhâne Şem‘ûn b. Zeyd el-Ezdî çeşitli hadis kitaplarında rivayetleri bulunan sahâbîlerdendir. Bir kısım eserlerde Hz. Peygamber’in iki câriyesinden biri olarak kaydedilen Reyhâne, Benî Kurayzalı Hakem (Abdülhakem) adında bir kişiyle evliydi. Bu sebeple bazı kaynaklarda (İbn Abdülber, IV, 310; İbnü’l-Esîr, VII, 120) onun Benî Kurayza’ya mensup bulunduğu belirtilmiş, Benî Nadîr’den olduğu görüşü zayıf sayılmıştır. 5. yılın sonlarında (627 başları) Hendek Gazvesi’nin ardından Resûl-i Ekrem’le yaptıkları antlaşmayı bozan Benî Kurayza muhasara edilmiş, savaşabilecek yaşta olan erkekleri öldürülmüş, kadın ve çocuklarına esir muamelesi yapılmış, malları müslümanlar arasında paylaştırılmıştı. Bu olayda kocası öldürülen Reyhâne de esirler arasında bulunuyordu. Reyhâne’yi Hz. Peygamber “safî” (ganimette Hz. Peygamber’in payı) olarak seçti ve Ümmü’l-Münzir Selmâ bint Kays’ın evine götürülmesini emretti. Reyhâne orada bir ay kadar kaldıktan sonra (İbn Sa‘d, VIII, 131) Resûlullah onunla görüşmeye gitti. Reyhâne’nin utancından görünmek istememesi üzerine Hz. Peygamber onu çağırdı ve müslüman olduğu takdirde kendisiyle evleneceğini söyledi. Reyhâne bu teklifi kabul edince Resûl-i Ekrem onu âzat etti ve diğer eşlerine verdiği gibi ona da 12 ukıyye gümüş vererek 5. yılın Zilhiccesinde (Mayıs 627) kendisiyle evlendi. Hz. Peygamber’in ona mehir olarak hürriyetini bağışladığı da zikredilmiştir. Reyhâne’nin bir süre sonra Resûlullah’ı diğer hanımlarından aşırı şekilde kıskandığı, bunun üzerine Resûl-i Ekrem’in onu ric‘î talâkla boşadığı, ancak Reyhâne’nin bu duruma çok üzülmesi üzerine onu tekrar nikâhına aldığı kaydedilmektedir. Zayıf olduğu belirtilen bir başka rivayete göre ise Reyhâne câriye olarak kalmış ve İslâmiyet’i benimsememiştir (İbn Hacer, IV, 309). Reyhâne, 10. (632) yılda Resûl-i Ekrem Vedâ haccından döndükten bir müddet sonra Medine’de vefat etti ve Bakī‘ Mezarlığı’na defnedildi.


BİBLİYOGRAFYA

, III, 256.

, VIII, 129-131.

Zübeyr b. Bekkâr, el-Münteḫab min kitâbi Ezvâci’n-nebî (nşr. Sekîne eş-Şihâbî), Beyrut 1403/1983, s. 47-48.

, s. 453-454.

, IV, 45.

, IV, 309-310.

, VII, 120-121.

, IV, 309.

Muhammed b. Yûsuf es-Sâlihî, Ezvâcü’n-nebî (nşr. M. Nizâmeddin el-Füteyyih), Dımaşk 1413/1992, s. 231-233.

, V, 363-364.

M. Yaşar Kandemir, “Ebû Reyhâne”, , X, 213.

Casim Avcı, “Kurayza (Benî Kurayza)”, a.e., XXVI, 431-432.

Bu madde TDV İslâm Ansiklopedisi’nin 2008 yılında İstanbul’da basılan 35. cildinde, 41-42 numaralı sayfalarda yer almıştır. Matbu nüshayı pdf dosyası olarak indirmek için tıklayınız.
TDV İslâm Ansiklopedisi'nden rastgele bir madde okumak ister misiniz?
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER