FAZİLET
İnsanın iyilik yapmasını ve kötülükten uzak durmasını sağlayan ruhî yetenekler için kullanılan bir ahlâk terimi.
EDEP
Bir toplumda örf, âdet ve kural halini almış iyi tutum ve davranışlar veya bunları kazandıran bilgi anlamında kullanılan terim.
TIBB-ı RÛHÂNÎ
Ahlâkın bir ruh sağlığı ilmi olduğu düşüncesinden hareketle bu ilme verilen ad.
MÜRÜVVET
İnsanî hasletler ve erdemli davranışlar için kullanılan ahlâk terimi.
ÂDÂB
Dinî ve sosyal ilimlerde farklı anlamlarda kullanılan bir terim.
ÂDÂB-ı MUÂŞERET
Terbiye, nezaket ve görgü kuralları anlamında ahlâk terimi.
HÜSÜN ve KUBUH
İyilikle kötülüğün mahiyetine ve ölçüsüne ilişkin tartışmalara konu olan kelâm, ahlâk ve fıkıh usulü terimi.
SAADET
TEHZÎBÜ’l-AHLÂK
İbn Miskeveyh’in (ö. 421/1030) ahlâka dair eseri.
EDEBÜ’d-DÜNYÂ ve’d-DÎN
Mâverdî’nin (ö. 450/1058) ahlâka dair eseri.
İTİDAL
Duygu, düşünce, ahlâk ve davranışlardaki denge anlamında bir terim.
AHLÂK-ı ALÂÎ
Kınalızâde Ali Efendi’nin (ö. 979/1572) Türkçe ahlâk kitabı.
AHLÂK-ı CELÂLÎ
Celâleddin ed-Devvânî’nin (ö. 908/1502) ahlâk felsefesiyle ilgili Farsça eseri.
AHLÂK-ı NÂSIRÎ
Nasîrüddîn-i Tûsî’nin (ö. 672/1274) ahlâk ve ahlâk felsefesiyle ilgili temel konuları ele alan Farsça eseri.
AHLÂK-ı MANSÛRÎ
Sadreddîn-i Deştekî’nin oğlu Mîr Gıyâseddin Mansûr’un (ö. 949/1542) ahlâka dair Farsça risâlesi.
AHLÂK-ı MUHSİNÎ
Hüseyin Vâiz-i Kâşifî’nin (ö. 910/1504-1505) ahlâka dair Farsça eseri.
el-AHLÂKU’l-ADUDİYYE
Adudüddin el-Îcî’nin (ö. 756/1355) ahlâkla ilgili Arapça risâlesi.
el-EDEBÜ’l-MÜFRED
Buhârî’nin (ö. 256/870) ahlâka dair hadisleri topladığı eseri.
MÜDÂVÂTÜ’n-NÜFÛS
İbn Hazm’ın (ö. 456/1064) ahlâka dair eseri.
İTİYAT
Bir işi kolaylıkla yapma hususunda alışkanlık kazanma anlamında ahlâk terimi.
VİCDAN
MEHÂSİN ve MESÂVÎ
Bir konunun iyi ve kötü yanları ile bu hususta yazılan edebî ve ahlâkî eserlere verilen ad.