https://islamansiklopedisi.org.tr/ibn-sirac
Muhtemelen VIII. (XIV.) yüzyılın ortalarında doğdu. Nasrîler’in başşehri Gırnata’da (Granada) Ebû Saîd İbn Lüb, Ebû Abdullah Muhammed b. Ali el-Haffâr ve İbn Allâk’tan ders aldı. 829’da (1426) Nasrî Sultanı IX. Muhammed el-Eyser tarafından Gırnata başkadılığına (kādılcemâa) tayin edildi. 835’te (1432) Gırnata’da IX. Muhammed’e karşı gerçekleştirilen isyan sonunda IV. Yûsuf tahta geçti. Yeni sultan İbn Sirâc’ı başkadılık görevinden uzaklaştırdıysa da bir yıl sonra IX. Muhammed iktidarı tekrar ele geçirince İbn Sirâc yeniden döndüğü bu vazifeyi 838 (1434-35) yılına kadar devam ettirdi. Bir ara Kuzey Afrika’ya da giderek orada bazı âlimlerle görüştü, Tilimsân’da İbn Merzûk el-Hafîd ile ilmî tartışmalar yaptı. İbn Merzûk, nahiv ve mantıkla ilgili konularda ona verdiği cevapları el-Mirâc ilâ istimṭâri fevâʾidi İbn Sirâc adıyla kitap haline getirdi. İbn Sirâc’ın yetiştirdiği öğrenciler arasında Ebû Yahyâ İbn Âsım, Ebû Abdullah es-Sarakustî, Ebû İshak İbn Fettûh, Râî el-Endelüsî, Ebû Amr İbn Manzûr ve Mevvâk gibi şahsiyetler vardır.
İbn Sirâc 848 (1444) yılında vefat etti. Kaynakların çoğunun aksine Sehâvî bu tarihi 842 (1438) olarak vermektedir. İbnü’l-Kādî’nin Dürretü’l-ḥicâl’de 848 olarak kaydettiği tarihin Laḳṭü’l-ferâʾid’de 847 (1443) şeklinde geçmesi bir istinsah veya matbaa hatası olmalıdır. Salâh Cerrâr, neşrini gerçekleştirdiği Ebû Yahyâ İbn Âsım’ın Cennetü’r-rıżâʾ adlı eserine yazdığı mukaddimede İbn Sirâc’ı, Benî Serrâc (Abencerrajes) olarak bilinen ailenin mensuplarından İbnü’s-Serrâc Ebü’l-Kāsım Muhammed b. Yûsuf el-Gırnâtî ile karıştırmış, dolayısıyla bu kişiye ait bütün askerî kahramanlıkları ona nisbet etmiştir.
İbn Sirâc bazı eserler telif etmiş olup talebesi Mevvâk, Halîl b. İshak el-Cündî’nin el-Muḫtaṣar’ına yazdığı şerhte hocasının aynı eser üzerine yaptığı şerhten birçok nakilde bulunmuştur. İbn Tarkât’ın Nevâzil (Madrid, Biblioteca National, nr. CDXXX), Venşerîsî’nin el-Miʿyârü’l-muʿrib (XIII, 344), Ali b. Îsâ el-Alemî’nin Nevâzil’inde ve Escurial Library’de mevcut (nr. 1906) anonim bir el yazması mecmuada İbn Sirâc’a ait fetvalar bulunmaktadır.
BİBLİYOGRAFYA
Venşerîsî, el-Miʿyârü’l-muʿrib, Beyrut 1403/1983, XIII, 344 (İndeks).
a.mlf., Vefeyât (nşr. Muhammed Haccî, Elfü sene mine’l-vefeyât içinde), Rabat 1396/1976, s. 143.
Makkarî, Ezhârü’r-riyâż (nşr. Mustafa es-Sekkā v.dğr.), Kahire 1358/1939, I, 145.
a.mlf., Nefḥu’ṭ-ṭîb, V, 429, 513; VI, 148, 150.
İbnü’l-Kādî, Dürretü’l-ḥicâl, III, 282.
a.mlf., Laḳṭü’l-ferâʾid (nşr. Muhammed Haccî, Elfü sene mine’l-vefeyât içinde), Rabat 1396/1976, s. 251.
Ahmed Bâbâ et-Tinbüktî, Neylü’l-ibtihâc, Trablus 1408/1989, s. 477, 526.
Mahlûf, Şeceretü’n-nûr, s. 248.
Ebû Yahyâ İbn Âsım, Cennetü’r-rıżâʾ fi’t-teslîm limâ ḳadderallāhu ve ḳażâʾ (nşr. Salâh Cerrâr), Amman 1410/1989, neşredenin girişi, I, 45-46.
Hacvî, el-Fikrü’s-sâmî, II, 257.
I. Calero-Secall, “Los temas de las fatwas de Ibn Sirây en los Nawâzil de Ibn Ṭarkâṭ”, Homenaje al Prof. Darío Cabanelas Rodríguez O.F.M., con motivo de su LXX aniversario, Granada 1987, I, 189-202.
L. Seco de Lucena, “La escuela de juristas granadinos del siglo XV”, Miscelánea de estudios árabes y hebraicos, VII, Granada 1959, s. 12.
