TDV İslâm Ansiklopedisi editörleri tarafından tespit edilen ilişkili maddeler aşağıda sunulmaktadır. Fakat, MÂLİKÎ MEZHEBİ maddesi ile arasında alaka kurulabilecek ansiklopedi maddeleri bunlarla sınırlı olmayabilir.
MEZHEP
Dinin inanç esaslarını veya amelî hükümlerini anlama ve yorumlama konusunda kendine özgü yaklaşımlara sahip düşünce sistemi; bu yaklaşımlar etrafında meydana gelen ekolleşmenin ürünü olan ilmî ve fikrî birikim.
MÂLİK b. ENES
Mâlikî mezhebinin imamı, büyük müctehid ve muhaddis.
el-MUVATTA’
İmam Mâlik’in (ö. 179/795) sahih rivayetleri derlediği eseri.
İBNÜ’l-KĀSIM
İmam Mâlik’in önde gelen talebelerinden.
el-MÜDEVVENETÜ’l-KÜBRÂ
Sahnûn’un (ö. 240/854) Mâlikî fıkhına dair eseri.
el-MUHTASAR
Halîl b. İshak el-Cündî’nin (ö. 776/1374) Mâlikî fıkhına dair eseri.
SAHNÛN
Mâlikî mezhebinin oluşumunda ve Kuzey Afrika’ya yayılmasında önemli katkıları olan fakih.
TERTÎBÜ’l-MEDÂRİK
Kādî İyâz’ın (ö. 544/1149) Mâlikî mezhebine dair fukaha tabakatı kitabı.
AMEL-i EHL-i MEDÎNE
Medine halkının uygulaması mânasına gelen ve Mâlikî mezhebinde özel yeri olan bir hüküm kaynağı.
AMEL-i FÂSÎ
Mâlikî hukukçularca Endülüs ve Kuzey Afrika’da (özellikle Fas’ta) bilginlerin onayından geçmiş hukuk uygulamaları için kullanılan bir terim.
MASLAHAT
Şer‘î hükümlerin içerdiği veya akıl ve tecrübe yoluyla belirlenmekle beraber bunlarla uyum içinde olan faydalar anlamında fıkıh ve usûl-i fıkıh terimi.
EHL-i RE’Y
II. (VIII.) yüzyılda ortaya çıkan Kûfe merkezli fıkıh ekolüne verilen ad.
EHL-i HADÎS
Hadisçiler ve hadis taraftarları anlamında terim.
ESED b. FURÂT
Mâliki fakihi ve Kayrevan kadısı.
ŞEBTÛN
İmam Mâlik’in öğrencilerinden, Endülüslü fakih.
YAHYÂ b. YAHYÂ el-LEYSÎ
Mâlikî mezhebinin Endülüs’te yayılmasını sağlayan fakih, el-Muvaṭṭaʾ râvisi.
UTBÎ, Muhammed b. Ahmed
el-ʿUtbiyye adlı eseriyle tanınan Endülüslü Mâlikî fakihi.
İBN EBÛ ZEYD
Mezhep fıkhına dair yazdığı er-Risâle adlı temel metinle tanınan Mâlikî âlimi.
İBN ABDÜLBER en-NEMERÎ
Endülüslü muhaddis, münekkit, edip, tarihçi ve Mâlikî fakihi.
BÂCÎ
Endülüs Mâlikî fakihlerinin önde gelenlerinden, muhaddis ve edip.
İBN ŞÂS
Mâlikî fakihi ve hadis âlimi.
İBNÜ’l-HÂCİB
Arap gramerine dair el-Kâfiye ve eş-Şâfiye adlı eserleriyle tanınan dil âlimi ve Mâlikî fakihi.
SEDD-i ZERÂİ‘
Şer‘an sakıncalı sonuçlara götürmesi kesin veya kuvvetle muhtemel olduğunda mubah fiillerin yasaklanması anlamında fıkıh usulü terimi; özellikle Mâlikî usulünde edille-i şer‘iyyeden biri.
HALÎL b. İSHAK el-CÜNDÎ
VENŞERÎSÎ
Mâlikî fakihi.
İBN FERHÛN, Burhâneddin
Mâlikî fakihi ve biyografi yazarı.
KARÂFÎ, Şehâbeddin
Mâlikî fakihi ve usûl-i fıkıh âlimi.
ŞÂTIBÎ, İbrâhim b. Mûsâ
el-Muvâfaḳāt adlı eseriyle tanınan Endülüslü Mâlikî fakihi, dil âlimi.
FURÛK
Fıkhî meselelerin veya kaidelerin arasındaki farkları konu alan ilim dalı ve bu dalda yazılan eserlerin ortak adı.
HİLÂF
Bazı dinî ilimlere, özellikle fıkıh konularına uyarlanmış cedel tekniği, fıkıh mezhepleri arasındaki ihtilâfları konu edinen ilim dalı, hilâfiyat.
İSTİSLÂH
İslâm fıkhının genel ilkelerine, özellikle de şer‘an onaylandığına veya reddedildiğine dair bir delil bulunmayan maslahata göre hüküm verme yöntemini ifade eden fıkıh usulü terimi.
HABER-i VÂHİD
Mütevâtir derecesine ulaşmayan haber.
TYAN, Émile
Lübnanlı hukukçu, siyasetçi ve şarkiyatçı.
İDRÎS, Hâdî-Roger
Tunus asıllı Fransız tarihçisi.
FUKAHÂ-yi SEB‘A
Tâbiîn döneminde yaşamış Medineli yedi fakih.
KĀDÎ ABDÜLVEHHÂB
Mâlikî fakihi.
CEHDAMÎ
Mâlikî fakihi ve muhaddis.
