TÂBİÎN
Sahâbeyi müslüman olarak gören ve müslüman olarak ölen ikinci nesli ifade eden terim.
Babası
ABDULLAH b. ÖMER b. HATTÂB
Hz. Ömer’in oğlu, en çok hadis rivayet eden, en çok fetva veren yedi sâhâbîden ve abâdileden biri.
Dedesi
ÖMER
Hulefâ-yi Râşidîn’in ikincisi (634-644).
Hocası
EBÛ EYYÛB el-ENSÂRÎ
Hicret sırasında Hz. Peygamber’i Medine’de evine misafir eden ve Türkiye’de “Eyüp Sultan” unvanıyla anılan sahâbî.
Amcası
ZEYD b. HATTÂB
Hz. Ömer’in kardeşi, sahâbî.
Hocası
ÂİŞE
Hz. Ebû Bekir’in kızı ve Hz. Peygamber’in hanımı.
Hocası
RÂFİ‘ b. HADÎC
Sahâbî.
Hocası
EBÛ HÜREYRE
Çok hadis rivayet etmesiyle tanınan sahâbî.
Hocası
EBÛ LÜBÂBE el-ENSÂRÎ
Sahâbî.
Hocası
SAÎD b. MÜSEYYEB
Medineli meşhur yedi tâbiîn fakihinden biri.
Öğrencisi
ZÜHRÎ
Tâbiî, hadisleri Emevî Halifesi Ömer b. Abdülazîz’in emriyle resmen tedvin eden âlim.
Öğrencisi
NÂFİ‘
Abdullah b. Ömer’in âzatlı kölesi, tâbiî.
Öğrencisi
HUMEYD et-TAVÎL
Hadis hâfızı, tâbiî.
Öğrencisi
İBN İSHAK
Siyer ve megāzî müellifi, muhaddis.
Öğrencisi
İBN ŞÜBRÜME
Fakih ve kadı.
Öğrencisi
REBÎA b. EBÛ ABDURRAHMAN
Muhaddis ve fakih, tâbiî.