HANEFÎ MEZHEBİ
Dört büyük Sünnî fıkıh mezhebinden biri.
el-FIKHÜ’l-EKBER
Ebû Hanîfe’ye (ö. 150/767) nisbet edilen akaid risâlesi.
el-ÂLİM ve’l-MÜTEALLİM
İmâm-ı Âzam Ebû Hanîfe’nin (ö. 150/767) akaide dair risâlelerinden biri.
el-VASİYYE
Ebû Hanîfe’nin (ö. 150/767) iman esaslarına dair risâlesi.
el-MÜSNED
Ebû Hanîfe’ye (ö. 150/767) nisbet edilen hadis kitaplarının ortak adı.
er-RİSÂLE
Ebû Hanîfe’nin (ö. 150/767) akaide dair risâlesi.
MÂTÜRÎDİYYE
Ebû Hanîfe (ö. 150/767) ve Ebû Mansûr el-Mâtürîdî’nin (ö. 333/944) görüşleri etrafında oluşan kelâm mektebi.
EBÛ YÛSUF
Ebû Hanîfe’nin önde gelen talebesi, müctehid hukukçu ve ilk kādılkudât.
ŞEYBÂNÎ, Muhammed b. Hasan
Ebû Hanîfe’nin önde gelen talebesi, eserleriyle Hanefî mezhebinin görüşlerini kayıt altına alan müctehid.
HAMMÂD b. EBÛ SÜLEYMAN
Ebû Hanîfe’nin hocası, döneminin Kûfe fakihi.
ZÜFER b. HÜZEYL
Ebû Hanîfe’nin öğrencisi, Hanefî mezhebinin imamlarından biri.
Hocası
ÂSIM b. BEHDELE
Yedi kıraat imamından biri, tâbiî.
el-USÛLÜ’l-MÜNÎFE
Beyâzîzâde Ahmed Efendi’nin (ö. 1098/1687) Ebû Hanîfe’nin itikadî görüşlerini derlediği eseri.
EHL-i RE’Y
II. (VIII.) yüzyılda ortaya çıkan Kûfe merkezli fıkıh ekolüne verilen ad.
EBÛ MUTΑ el-BELHÎ
Ebû Hanîfe’nin talebesi ve ona nisbet edilen el-Fıḳhü’l-ekber ile el-Fıḳhü’l-ebsaṭ adlı eserlerin râvisi.
Öğrencisi
ABDULLAH b. MÜBÂREK
Tebeu’t-tâbiînin ileri gelenlerinden, muhaddis, zâhid ve fakih.
Öğrencisi
HASAN b. ZİYÂD
Ebû Hanîfe’nin önde gelen talebelerinden müctehid âlim.
Çağdaşı
İBN EBÛ LEYLÂ, Muhammed b. Abdurrahman
Kûfe kadısı, mutlak müctehid, muhaddis.
Çağdaşı
OSMAN el-BETTÎ
Basra’nın önde gelen âlimlerinden, fakih.
ÂZAMİYE KÜLLİYESİ
Bağdat’ta İmâm-ı Âzam Ebû Hanîfe’nin türbesi etrafında teşekkül eden külliye.