DİNÎ MÛSİKİ
Türk mûsikisinin daha çok söz mûsikisine dayalı bölümü.
CAMİ MÛSİKİSİ
Dinî Türk mûsikisinin camide icra edilen kısmı.
TEKKE MÛSİKİSİ
Türk dinî mûsikisinin tekkelerde icra edilen kısmı.
BEKTAŞÎ MÛSİKİSİ
Bektaşî tarikatı toplantılarında icra edilen mûsiki.
HALK MÛSİKİSİ
Halk arasında geleneksel olarak yaşayan, çoğunluğunu anonim eserlerin teşkil ettiği mûsiki.
ÂŞIK MÛSİKİSİ
Âşık adı verilen saz şairlerinin icra ettikleri mûsiki.
MAKAM
Türk ve Arap mûsikisinin en temel özelliğini belirleyen mûsiki terimi.
USUL
Türk mûsikisinde belli düzümlerden yapılarak kalıp halinde tesbit edilen ölçülere verilen ad.
NOTA
Özel yazılı işaretlerle müziğin yansımasına verilen ad.
SAZ
Türk mûsikisinde müzik aletlerinin tamamını ifade eden bir terim, daha çok halk müziğinde kullanılan telli bir çalgının adı.
DÂRÜLELHAN
Osmanlı Devleti’nde kurulan ilk resmî mûsiki mektebi.
MUZIKA-yi HÜMÂYUN
Osmanlılar’da mehterhânenin yerine kurulan saray bando ve orkestrası; buna icracı yetiştirmek ve Türk mûsikisi öğretimi vermek amacıyla oluşturulan kuruluş.
ÎKĀ‘
Türk mûsikisinde bir terim.
MEŞK
Hüsn-i hat, tezhip, mûsiki gibi sanatların eğitim ve öğretiminde takip edilen geleneksel usul.
GÜFTE
Türk mûsikisinde bir terim.
BESTE
Türk mûsikisinde bir terim ve bir formun adı.
HÂNENDE
Türk mûsikisinde bir terim.
ŞARKI
Türk edebiyatında ve Türk mûsikisinde ortak özelliklere sahip din dışı güfte ve besteler için kullanılan bir terim.
TÜRKÜ
Ezgi ile söylenen anonim halk edebiyatı nazım biçimi.
ALATURKA
Önceleri yalnız mûsikide, daha sonra başka alanlarda da kullanılan bir terim.
ÂHENK
Bir bütünü teşkil eden parçaların veya unsurların estetik ölçüler içinde birbiriyle uyuşması anlamına gelen, çeşitli ilim ve sanat dallarında kullanılan terim.
EĞLENCE
OYUN