İBRAHİM KÂFİ DÖNMEZ - TDV İslâm Ansiklopedisi

İBRAHİM KÂFİ DÖNMEZ

Müellif toplam 39 madde veya madde bölümü telif etmiştir.
TDV İslâm Ansiklopedisi’ne katkıda bulunduğu ilim dalları:
    Fıkıh, İslam Tarihi ve Medeniyeti
Müellifin özgeçmişi
İzmir Ödemiş’te doğdu (1951). İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsü’nden (1974) ve İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden (1976) mezun oldu. Atatürk Üniversitesi İslâmî İlimler Fakültesi’nde “İslâm Hukukunda Kaynak Kavramı ve VIII. Asır İslâm Hukukçularının Kaynak Kavramı Üzerindeki Metodolojik Ayrılıkları” başlıklı teziyle (danışman: Salih Tuğ, 1981) doktorasını tamamladı. 1986 yılında doçent, 1992’de profesör unvanı aldı.

1977’de İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsü’ne asistan olarak intisap etti ve Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi’ne dönüşen bu kurumdaki öğretim üyeliği görevini, emekli olduğu 2010 yılına kadar sürdürdü. 1994-1997 yılları arasında aynı fakültede dekan olarak görev yaptı. 2010 yılında kurucu rektör olarak başladığı İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi’ndeki bu görevini 2018’e kadar sürdürdü. Halen aynı üniversitenin Hukuk Fakültesi kadrosunda öğretim üyesi olarak çalışmakta, aynı zamanda İlahiyat Fakültesi’nde de ders vermektedir.

Cezayir’de bulunan Cezayir Üniversitesi, Emîr Abdülkadir Üniversitesi ve Annâbe Üniversitesi’nde (1983-1986), Malezya Uluslararası İslâm Üniversitesi’nde (1997-1998) ve Frankfurt Goethe Üniversitesi’nde (2009-2010) misafir öğretim üyesi olarak bulundu. Tunus Zeytûne Üniversitesi’nde devlet doktorası jürilerinde üye olarak görev yaptı (1986). 1996’da Marmara Üniversitesi’ni temsilen Üniversitelerarası Kurul üyeliğine seçildi. İslâm İşbirliği Teşkilâtı’na bağlı Uluslararası İslâm Fıkıh Akademisi toplantılarına uzman ve Türkiye’yi temsilen üye olarak katıldı.

TDV İslâm Ansiklopedisi’ne başlangıcından itibaren müellif-redaktör ve Fıkıh İlim Heyeti başkanı olarak çok önemli katkılarda bulundu; 39 madde veya madde bölümü telif etti, çok sayıda maddenin ilmî redaksiyonunu yaptı. İslâmî ilimler alanında araştırmalar yapmak ve araştırmacı yetiştirmek amacıyla kurulan (1988) ve bir süre sonra TDV İslâm Ansiklopedisi Genel Müdürlüğü ile birleştirilen (1993) Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi’nde (İSAM) 2003 yılından bu yana Yönetim Kurulu üyesi olarak görev yapmaktadır. TDV İslâm Ansiklopedisi’ne katkıları sebebiyle Diyanet İşleri Başkanlığı’nın “Yüzyılın İslâm Kültür Hizmeti Onur ve Hizmet Ödülleri” kapsamında hizmet ödülüne lâyık görüldü (2014).

İlmî ve akademik çalışmalarını; usulü, fürûu ve tarihiyle fıkıh (İslâm hukuku) alanında yoğunlaştırdı.

Fıkıh Usulü İncelemeleri (İstanbul 2014), Fıkıh ve Fıkıh Tarihi İncelemeleri (Ankara 2015), Dirâsât Fıkhiyye ve Usûliyye (baskida) adlı kitaplarının yanı sıra Zekiyyüddin Şa‘bân’dan İslâm Hukuk İlminin Esasları (Usûlü’l-Fıkh) (Ankara 1990, 2017) adıyla yaptığı ve uzun yıllardır İlâhiyat fakültelerinde fıkıh usulü ders kitabı olarak okutulan çevirisi belirtilen alandaki en önemli çalışmalarıdır. Ayrıca Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Vakfı tarafından yayımlanan İslâm’da İnanç İbadet ve Günlük Yaşayış Ansiklopedisi (I-IV, 1997, 2006) adlı eserin editörlüğünü yaptı; Türkiye Diyanet Vakfı tarafından yayımlanan Kur’ân-ı Kerîm ve Açıklamalı Meali (1993’ten bu yana çok sayıda baskısı yapıldı) ile Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından yayımlanan Kur’an Yolu: Türkçe Meâl ve Tefsir (2003’ten bu yana çok sayıda baskısı yapıldı) adlı tefsiri ve Kur’an Yolu Meâli (Ankara 2014) adlı meali hazırlayan heyetler içinde yer aldı.
Güncelleme Tarihi: 16.01.2024
Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
AMEL / 2. Bölüm: FIKIH
Dünya ve âhirette ceza veya mükâfat konusu olan her türlü iş ve davranışı ifade eden bir terim.
AMEL-i EHL-i MEDÎNE
Medine halkının uygulaması mânasına gelen ve Mâlikî mezhebinde özel yeri olan bir hüküm kaynağı.
AMEL-i FÂSÎ
Mâlikî hukukçularca Endülüs ve Kuzey Afrika’da (özellikle Fas’ta) bilginlerin onayından geçmiş hukuk uygulamaları için kullanılan bir terim.
BEYÂN
Mânadaki kapalılığı giderip ona muhatabın anlayacağı biçimde açıklık kazandırmak veya hükümlerin Allah tarafından açıklanış keyfiyetini ifade etmek üzere kullanılan fıkıh usulü terimi.
el-BEYÂN ve’t-TAHSÎL
İbn Rüşd’ün (ö. 520/1126) Mâlikî fıkhına dair eseri.
CEHÂLET
Dinî hükümleri bilmeme, hukukî işlemlerde işlem konusunun belirsizlik veya bilinmezliği anlamlarına gelen fıkıh terimi.
CÜNÛN
Akıl hastalığı, bir ehliyet ârızası.
FARZ
Mükelleften yapılması kesinlikle istenen fiil anlamında fıkıh usulü terimi.
GARAR
Akdin haksız kazanca yol açacak ölçüde kapalılık taşımasını ifade eden fıkıh terimi.
GAZZÂLÎ / 3. Bölüm: Fıkhî Görüşleri
Eş‘arî kelâmcısı, Şâfiî fakihi, mutasavvıf, filozoflara yönelttiği eleştirilerle tanınan İslâm düşünürü.
İCMÂ
İslâm âlimlerinin dinî bir meselenin hükmü üzerinde fikir birliği etmelerini ve bütün Müslümanların ortaklaşa benimsedikleri dinî hükümleri ifade eden şer‘î delil, İslâm fıkhının Kur’an ve Sünnet’ten sonra üçüncü kaynağı.
İLLET
Hükmün amacını genellikle gerçekleştirdiği kabul edilen açık ve istikrarlı vasıf anlamında fıkıh usulü terimi.
MASLAHAT
Şer‘î hükümlerin içerdiği veya akıl ve tecrübe yoluyla belirlenmekle beraber bunlarla uyum içinde olan faydalar anlamında fıkıh ve usûl-i fıkıh terimi.
MUBAH
Fıkıh usulünde mükellefin yapıp yapmamakta şer‘an serbest bırakıldığı fiilleri, fıkıhta ibâha denen bazı yetki ve izinlerin konusunu yahut sonucunu belirtmek için kullanılan bir terim.
MURÂBAHA
Alış fiyatı veya maliyet üzerine belli bir kâr ilâvesiyle yapılan bir tür güvene dayalı satış sözleşmesi anlamında fıkıh terimi.
MÜEYYİDE
Dinî hükümlerin ve sosyal düzen kurallarının yaptırımı.
MÜHÂYEE
Paydaşların ortak maldan yararlanma usulü hakkında anlaşmalarını ifade eden fıkıh terimi.
MÜT‘A
Şîa’nın Ca‘feriyye kolu tarafından meşrû kabul edilen geçici evlilik.
NESEP
Soy bağı anlamında fıkıh terimi.
NİSYAN
Bazı dinî hükümlere etkisi sebebiyle ehliyet ârızaları arasında incelenen unutma anlamında terim.
NİYET
Kesinlik kazanmış ve bir fiilin işlenmesine yönelmiş irade anlamında fıkıh terimi.
ORUÇ / 2. Bölüm: İslâm'da Oruç
İslâm’ın beş şartından biri.
ÖRF / 1. Bölüm
Toplumda genel kabul gören, sürekli veya baskın tatbikatı bulunan sosyal davranış biçimleri ve dildeki yerleşik kullanımlar anlamında bir terim.
RUHSAT / 1. Bölüm
Bazı mazeretlerden dolayı aslî hükmün gereğine uymamayı meşrû hale getiren geçici hüküm.
SAHUR
Oruca hazırlık amacıyla imsak vaktinden önce yenen yemek.
SEBEP
Varlığı ve yokluğu şer‘î hükmün varlığına ve yokluğuna alâmet kılınan durum, nitelik anlamında fıkıh usulü terimi.
SEDD-i ZERÂİ‘
Şer‘an sakıncalı sonuçlara götürmesi kesin veya kuvvetle muhtemel olduğunda mubah fiillerin yasaklanması anlamında fıkıh usulü terimi; özellikle Mâlikî usulünde edille-i şer‘iyyeden biri.
ŞER‘U MEN KABLENÂ
Hz. Muhammed’den önceki peygamberler vasıtasıyla bildirilen dinî hükümler.
ŞÜF‘A
Ön alım hakkı.
TEMYİZ
İnsanın söz ve davranışlarının sebep ve sonuçlarını idrak edebilme ve bu idrake uygun biçimde iradesini kullanabilme gücü anlamında fıkıh terimi.
USÛL-i FIKIH
Fıkhın kaynaklarını ve bunlardan hüküm çıkarma yöntemlerini inceleyen bilim dalı.
VÂCİP
Farz ile eş anlamlı, Hanefîler’e göre delilinin zannî olması sebebiyle ondan bir derece aşağıda olan teklifî hüküm anlamında fıkıh usulü terimi.
ZÂHİR
Açık lafızların en alt derecesini belirten fıkıh usulü terimi; bâtının zıddı, varlık ve olayların görünen yüzü, nasların literal anlamı için kullanılan genel bir kavram.
TDV İslâm Ansiklopedisi'nden rastgele bir madde okumak ister misiniz?
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER