Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
BAHÂ ZÜHEYREyyûbîler devrinin tanınmış Arap şairi ve divan kâtibi.
Dİ‘BİLAğır hicivleriyle tanınan Arap şairi.
EBÛ TEMMÂMel-Ḥamâse adlı eseriyle tanınan Arap şairi.
el-EMÂLÎEbû Ali el-Kālî’nin (ö. 356/967) dil ve edebiyata dair eseri.
el-EMÂLÎİbnü’ş-Şecerî’nin (ö. 542/1148) daha çok Arap dili ve edebiyatının çeşitli meselelerini ele aldığı eseri.
GARÎBÇok az kullanılması sebebiyle mânası kolayca anlaşılmayan kelime.
el-HAMÂSEEbû Temmâm (ö. 231/846) tarafından derlenen eski Arap şiiri antolojisi.
İBNÜ’n-NAHVÎ el-Ḳaṣîdetü’l-münferice adlı manzumesiyle tanınan şair ve nahiv âlimi.
İZHÂRÜ’l-ESRÂRBirgivî’nin (ö. 981/1573) Osmanlı medreselerinde ders kitabı olarak okutulan Arap nahvine dair eseri.
KĀLÎArap dili ve edebiyatı âlimi.
KASİDE / 1. BölümArap, Fars ve Türk şiirinde en çok kullanılan eski ve uzun bir form.
el-KEŞKÛLBahâeddin el-Âmilî’nin (ö. 1031/1622) güzel söz, şiir, nükte ve fıkraları topladığı antolojik eseri.
KİTÂBÜ’s-SINÂATEYNEbû Hilâl el-Askerî’nin (ö. 400/1009’dan sonra) Arap belâgatına dair eseri.
el-MUARREBMevhûb b. Ahmed el-Cevâlîkī’nin (ö. 540/1145) Arapça’ya başka dillerden giren kelimelere dair sözlüğü.
MUFADDAL ed-DABBÎKûfe mektebine mensup Arap dili ve edebiyatı âlimi, şiir râvisi ve eleştirmen.
el-MUFADDALİYYÂTMufaddal ed-Dabbî’nin (ö. 178/794 [?]) eski Arap şiirinin en güzel kasidelerinden oluşturduğu antolojisi.
TARDİYYEAvcılık şiirleri için kullanılan bir terim.
TASVİR / 1. BölümEdebî eserlerde doğanın, kişilerin ve nesnelerin ayırıcı özellikleriyle anlatılması, betimleme.
TEHZÎBÜ’l-LUGAMuhammed b. Ahmed el-Ezherî’nin (ö. 370/980) ansiklopedik sözlüğü.
x
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER