TEFSİR. İlk hicrî asırlarda yapılan tefsir faaliyetlerine ve Kur’an’a dair yazılan eserlere bakıldığında kaynak olarak çoğunlukla Hz. Peygamber, ashap ve tâbiînden gelen rivayetlerin kullanıldığı görülmektedir. Önceleri kaynaklar rivayet zinciriyle şifahen anılırken hadis ve diğer ilimlerin tedvini üzerine genellikle bu alanlardaki eserler kaynak gösterilmiştir. Tefsire, Kur’an ilimlerine ve kıraate dair kitapların artmasıyla birlikte daha sonra gelen âlimler, kendilerinden önceki önemli eserlere doğrudan veya dolaylı olarak işaret etmişlerdir. Meselâ Begavî, Meʿâlimü’t-tenzîl’de sahâbe ve tâbiînden gelen bilgilerden ve müfessirlerin eserlerinden faydalandığını ifade ederek bunları belirtmiştir (I, 28-31). Hâzin de hadis ve tefsir kaynaklarından söz etmiş ve özellikle Begavî’ye atıfta bulunmuştur (Lübâbü’t-teʾvîl, I, 3). Nizâmeddin en-Nîsâbûrî eserinde Fahreddin er-Râzî ve Zemahşerî’nin tefsirlerinden övgü ile söz etmiş ve çalışmasını büyük oranda bu eserlere dayandırdığını söylemiştir (Ġarâʾibü’l-Ḳurʾân, I, 8). İbnü’n-Nakīb el-Makdisî, çok hacimli olan tefsirine yazdığı bir ciltlik mukaddimede istifade ettiği eserleri ve müelliflerini saymış (Muḳaddimetü Tefsîri İbni’n-Naḳīb, s. 12-15), Ebû Hayyân el-Endelüsî el-Baḥrü’l-muḥîṭ’inin kaynaklarını belirtirken başta hocası İbnü’n-Nakīb el-Makdisî’nin, ardından sırasıyla Zemahşerî ve İbn Atıyye el-Endelüsî’nin tefsirlerinden faydalandığını bildirmiş, diğer kaynaklarına da yer vermiştir. Ebû Zeyd es-Seâlibî, el-Cevâhirü’l-ḥisân fî tefsîri’l-Ḳurʾân adlı eserinin mukaddimesinde başta İbn Atıyye el-Endelüsî ve Ebû Hayyân el-Endelüsî olmak üzere istifade ettiği tefsirleri kaydetmiştir. Ebüssuûd Efendi, eserinin girişinde kendisine kadar pek çok tefsir yazıldığını söyleyerek bunlardan faydalandığını ima etmekle birlikte kaynaklarını ismen belirtmemiştir. Cessâs, Mâverdî, İbn Atıyye el-Endelüsî, İbnü’l-Cevzî, Fahreddin er-Râzî, Muhammed b. Ahmed el-Kurtubî, Beyzâvî, Ebü’l-Berekât en-Nesefî, İbn Kesîr gibi müfessirler de daha önce yazılan pek çok eserden istifade edip yer yer bunlardan nakillerde bulunmalarına rağmen tefsirlerinde bu kaynaklardan doğrudan söz etmemişlerdir. Eserinde kaynaklarından bahsetmeyen İbnü’l-Cevzî, Nüzhetü’l-aʿyüni’n-nevâẓır fî ʿilmi’l-vücûh ve’n-neẓâʾir’inde bu ilme dair yapılan çalışmaları sayar ve onları değerlendirip eleştirir (s. 81-83).
Tefsir usulü ve Kur’an ilimleri hakkında eser yazanların başında gelen Zerkeşî, el-Burhân fî ʿulûmi’l-Ḳurʾân’ın mukaddimesinde tefsir ilminden ve tefsir tarihinden kısaca bahseder, ilgili konularda da bunlara dair eserleri sıralar (I, 100-114). el-İtḳān’da kitabını yazmaya başlamadan önce yaptığı araştırmayı anlatan Süyûtî öncelikle Kur’an ilimleri alanındaki bazı eserleri tanıtır, ardından el-İtḳān’ı hazırlarken kullandığı eserleri gruplandırarak verir.
Tefsir ilminin kitabiyatıyla ilgili sistemli çalışmaların tarihi, İslâm dünyasında bibliyografik eser türünün ilk örneği olan İbnü’n-Nedîm’in el-Fihrist’inden öteye gitmez. Bu eserin birinci makalesinin üçüncü bölümü Kur’an, kıraat ve tefsir ilmine dairdir. Taşköprizâde Miftâḥu’s-saʿâde’de “İlmü tabakāti’l-kurrâ”, “İlmü tabakāti’l-müfessirîn” (I, 284) ve “el-Matlabü’s-sâlis: fî Fürûi ilmi’t-tefsîr” (II, 380-595) başlıkları altında yer yer eserlere de işaret eder. Kâtib Çelebi, Keşfü’ẓ-ẓunûn’da tefsir ilmi kısmında başlangıçtan itibaren yazılan tefsirleri kaydeder; “Garîbü’l-Kur’ân”, “İ‘câzü’l-Kur’ân” gibi alt başlıklarda da ilgili çalışmaları ve müelliflerini tanıtır. Sıddîk Hasan Han Ebcedü’l-ʿulûm’da tefsire dair eserler hakkında kısa bilgiler verir, ayrıca yer yer Hint alt kıtası müelliflerinin eserlerinden söz eder. Zehebî, İbnü’l-Cezerî, Süyûtî ve Muhammed b. Ali ed-Dâvûdî’nin kıraat ve tefsir âlimlerine dair tabakat kitaplarında bu âlimlerin eserlerine de yer verilmiştir. Süyûtî, el-İtḳān’ın sonunda “Tabakātü’l-müfessirîn” adıyla bir bölüm ayırdığı gibi kitabın “İʿrâbü’l-Ḳurʾân”, “İʿcâzü’l-Ḳurʾân” ve “Ġarîbü’l-Ḳurʾân” gibi bölümlerinde de çok defa konu başında o ilme dair eserleri sıralamıştır.
Çağdaş Arap müelliflerinden Muhammed Hüseyin ez-Zehebî, et-Tefsîr ve’l-müfessirûn adlı eserinin (Kahire 1396/1976) üçüncü bölümünde tedvin döneminden başlayarak günümüze kadar gelen tefsir hareketleri, müellifler ve eserleri hakkında bilgi vermiş, rivayet ve dirâyet metoduna göre yazılan tefsirlerle sûfiyenin, felsefecilerin, fukahanın, Mu‘tezile’nin, Şîa’nın, Bâtınîler’in, Bahâîler’in ve Hâricîler’in tefsirlerini tanıtmıştır. Kur’an ilimlerine dair çağdaş müellifler tarafından yazılan diğer bazı eserlerde de tefsir ilminin kitâbiyatına yer verilir. Meselâ Subhî es-Sâlih, Mebâḥis̱ fî ʿulûmi’l-Ḳurʾân’ında (Beyrut 1983) Kur’an ilimleri sahasında yazılan eserleri ve bazı tefsirleri kaydeder. Muhammed b. Lutfî es-Sabbâğ’ın Lemeḥât fî ʿulûmi’l-Ḳurʾân ve itticâhâti’t-tefsîr adlı eserinin (Beyrut 1410/1990) üçüncü babında tefsir tarihi hakkında bilgi verilir ve kategorik olarak tefsirler tanıtılır. Âdil Nüveyhiz’in Muʿcemü’l-müfessirîn min ṣadri’l-İslâm ḥatte’l-ʿaṣri’l-ḥâżır (I-II, Beyrut 1983, 1986), Ferrâc Atâ Sâlim’in Fihrisü’t-tefsîr ve ʿulûmi’l-Ḳurʾân ([baskı yeri ve tarihi yok], Merkezü’l-bahsi’l-ilmî), Mustafa İbrâhim Müşînî’nin Medresetü’t-tefsîr fi’l-Endelüs (Beyrut 1986), Suûd b. Abdullah Fenisân’ın Âs̱ârü’l-Ḥanâbile fî ʿulûmi’l-Ḳurʾân ([baskı yeri ve tarihi yok], Metâbiu’l-kütübi’l-Mısriyye), Seyyid Muhammed Ali Ayazî’nin el-Müfessirûn: Ḥayâtühüm ve menhecühüm (Tahran 1373), Abdullah Mahmûd Şehhâte’nin Târîḫu’l-Ḳurʾân ve’t-tefsîr (Kahire 1392/1972), Bahâeddin Hürremşâhî’nin et-Tefsîr ve’t-tefâsirü’l-ḥadîs̱e (Beyrut 1991), Muhammed Fâzıl İbn Âşûr’un et-Tefsîr ve ricâlüh (Kahire 1417/1997) adlı çalışmaları da tefsir ve Kur’an ilimlerine dair yazılan eserleri tanıtan bilgiler ihtiva etmektedir. Yazma eserlerin bulunduğu kütüphaneleri gösterip bu eserleri tanıtmak için hazırlanan el-Fihrisü’ş-şâmil li’t-türâs̱i’l-ʿArabî tefsir alanında temel başvuru kitaplarındandır. Eserin el-Ḳurʾân ve ʿulûmüh (Amman 1985), ʿUlûmü’l-Ḳurʾân (Amman 1989), Maḫṭûṭâtü’t-tefsîr (Amman 1987, 1989), Maḫṭûṭâtü’l-ḳırâʾât (Amman 1987), Maḫṭûṭâtü’t-tecvîd (Amman 1986), el-Meṣâḥifü’l-maḫṭûṭât (Amman 1986) ve Resmü’l-meṣâḥif (Amman 1986) adını taşıyan ciltleri doğrudan tefsir ve Kur’an ilimleriyle ilgilidir.
Ali Şevvâh İshak’ın Muʿcemü muṣannefâti’l-Ḳurʾâni’l-Kerîm’i (I-IV, Riyad 1403/1983), Kur’an ilimlerine dair eserlerin konularına göre tasnif edildiği bir çalışmadır. Muhammed Hasan Bükâî’nin Kitâbnâme-i Büzürg-i Ḳurʾân-ı Kerîm’inde (I-VIII, Tahran 1374/1995) tefsirler ve Kur’an ilimlerine dair eserler sistematik biçimde tanıtılmaktadır. Hint alt kıtasındaki tefsir tarihini konu alan çalışmalar da bir hayli fazladır. Zübeyd Ahmed, bölgede başlangıçtan 1857 yılına kadar yazılan Arapça eserleri tanıttığı The Contribution of India to Arabic Literature adlı kitabında tefsirlere ve Kur’an ilimleri çalışmalarına da geniş yer vermiştir (s. 15-40, 270-290). M. Sâlim Kıdvâî, Hindustânî Müfessirîn aor Un ki ʿArabî Tefsîreyn’inde (Aligarh 1973; Lahor 1993) Hindistanlı âlimler tarafından yazılan Arapça tefsirleri tanıtmaktadır. Hint alt kıtasında Kur’an tefsiri, tercümesi ve Kur’an ilimleri hakkında yazılan Urduca bibliyografik çalışmalardan önemli olanları şöylece sıralanabilir: Ḳāmûsü’l-kütüb Urdu (haz. Mevlevî Abdülhak, Karaçi 1961; kitabın I. cildinde tefsir ve Kur’an ilimlerine dair 1038 Urduca eser yirmi altı başlık altında verilerek kısa tanıtımları yapılmıştır); Muhammed Sâlim Kāsımî (v.dğr.), Câʾize-i Terâcim-i Ḳurʾânî (Diyûbend 1968; eserde Urduca tercümelerden başka Farsça, Hintçe, Gucerâtîce ve diğer bazı dillerdeki Kur’an tercümeleri de zikredilmiştir); Seyyid Hamîd Şattârî, Ḳurʾân-ı Mecîd key Urdu Terâcim u Tefâsîr ka Tenḳīdî Müṭâlaʿa (Haydarâbâd-Dekken 1982; bu hacimli eserde Kur’an’ın 1704-1914 yılları arasındaki Urduca tercüme ve tefsirleri zikredilmiş ve daha çok Urdu dili yönünden incelenmiştir); Sâliha (b.) Abdülhakîm Şerefeddin, Ḳurʾân-ı Ḥakîm key Urdu Terâcim (Karaçi, ts.; eserde başlangıçtan 1980’lere kadar yazılan Urduca Kur’an tercümeleri tanıtılmıştır) ve A Brief Survey of Urdu Translations of the Qur’an (Bombay 1984); Ahmed Han, Ḳurʾân-ı Kerîm key Urdu Terâcim-Kitâbiyât (İslâmâbâd 1987); Cemîl Nakvî, Urdu Tefâsîr-Kitâbiyât (İslâmâbâd 1992) ve Ḳurʾân-ı Mecîd key Urdu Terâcim maʿa Muḫtaṣar Târîḫu’l-Ḳurʾân ve Terâcimü’l-Ḳurʾân (Karaçi, ts., Edeb Numâ). Seyyâre Dacıst (Sayyara Digest) adlı derginin üç ciltlik Kur’an özel sayısı da (Lahor 1970, 1984, 1988) zengin bibliyografik bilgiler ihtiva etmektedir. Muhammed Ziyâülhak Çôdrî, hazırlamış olduğu Pakistan meyn Ḳurʾânî ʿUlûm per Hôney Vâlâ Taḥḳīḳī Kâm adlı yüksek lisans tezinde (1988, Bahâeddin Zekeriyyâ University Institute of Islamic Studies [Mültan]) Pakistan’da Kur’an ve tefsir sahasında yapılan çalışmaları sistematik biçimde tanıtmıştır.
Türkiye’de de tefsir ilmi kitâbiyatıyla ilgili çalışmalar yapılmıştır. Ömer Nasuhi Bilmen, Büyük Tefsir Tarihi: Tabakatü’l-Müfessirîn adlı eserinde 464 tefsir âliminin hayatı, tefsir ilmindeki yeri ve eserleri hakkında bilgi vermiş, kitabın sonuna tefsir ve Kur’an ilimlerine dair eserleri ve müelliflerini gösteren bir liste eklenmiştir (II, 799-872). İsmail Cerrahoğlu’nun Tefsir Tarihi’nin (Ankara 1988) I. cildinde Hz. Peygamber devrinden başlanarak tâbiîn devrinin sonuna kadar tefsir hareketleri ve oluşan literatür kaydedilmiş, ardından lugavî tefsirlerle ilk dönemlerde ortaya çıkan fırka tefsirlerine yer verilmiştir. Eserin II. cildinde tasavvufî, felsefî, fıkhî tefsirler tanıtılmış, daha sonra rivayet ve dirâyet metoduna göre Ehl-i sünnet ulemâsı tarafından yazılan tefsirlerden söz edilmiştir. “Günümüz tefsir hareketleri” başlığı altında da ilhadî, mezhebî, ilmî ve içtimaî alanlarda yazılan tefsirler anlatılmıştır. Bergamalı Cevdet Bey’in Târîh-i Tefsîr (İstanbul 1927), Muhammed Hamîdullah ve Macit Yaşaroğlu’nun Kur’ân-ı Kerîm Tarihi ve Türkçe Tefsirler Bibliyoğrafyası (İstanbul 1965), Ali İpek ve Güler Alioğlu’nun Eski Harflerle Basılmış Türkçe Tecvid ve Usul-i Fıkh Eserleri (Erzurum 1987), Sadrettin Gümüş’ün Kur’an Tefsirinin Kaynakları (İstanbul 1990), Ali Turgut’un Tefsir Usûlü ve Kaynakları (İstanbul 1991), Süleyman Mollaibrahimoğlu’nun Kur’an İlimleri Sahasında Neşredilen Eserler - 1923-1992 (İstanbul 1993), Halil Çiçek’in 20. Asırda Kur’an İlimleri Çalışmaları (İstanbul 1996) adlı eserleri bu alandaki önemli Türkçe kitaplardandır. İsmet Binark ve Halit Eren’in hazırladığı World Bibliography of Translations of the Meanings of the Holy Quran: Printed Translations: 1515-1980 (İstanbul 1986) çeşitli dillerde yazılan ve basılan Kur’an tercümeleriyle tefsirlerine dairdir. Eser Farsça’ya da çevrilmiştir (Kitâbşinâsî Cihân-ı Tercümehâ-yı ve Tefsîrhâ-yı Ḳurʾân-ı Mecîd [trc. Muhammed Âsaf Fikret], Meşhed 1373). Mustafa Nejat Sefercioğlu’nun yazma Kur’an tercümelerini tanıtan çalışmasında (World Bibliography of Translations of the Holy Qur’an Manuscript Form: Turkish, Persian and Urdu Translations Excluded, İstanbul 2000) Türkçe, Farsça ve Urduca eserlere yer verilmemiştir. Ziya Demir (Osmanlı Müfessirleri ve Tefsir Çalışmaları-Kuruluştan X/XVI. Asrın Sonuna Kadar, 1994, MÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü) ve Abdülhamit Birışık (Hind Alt Kıtasında Urduca Tefsirler ve Ehl-i Kur’ân Ekolü [Hind Altkıtasında Düşünce ve Tefsir Ekolleri], İstanbul 2001) doktora tezleriyle, İsmail Soylu (İ‘rabü’l-Kur’ân ve Müelliflerinin İstanbul Kütüphanelerindeki Yazmalarının Tanıtılması ve Tavsifi, 1984, MÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü), Muhammet Abay (Osmanlı Dönemi Müfessirleri, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1992) ve Suat Mertoğlu (Almanca Yapılmış Kur’ân Çalışmaları, 1992, MÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü) yüksek lisans tezleriyle sahaya akademik katkıda bulunmuşlardır.
Tefsir ve Kur’an ilimleri kitâbiyatına dair makalelerden Müjgân Cunbur’un “Türkçe Kur’ân Tefsir ve Çevirileri Bibliyografyası” (Yeni Yayınlar, IV/4 [1959], s. 111-124) ve “Kur’ân-ı Kerîm’in Türk Dilinde Basılmış Tercüme ve Tefsirleri” (Diyanet İşleri Başkanlığı Dergisi, 1961-1962, s. 123-141); İsmail Cerrahoğlu’nun “Batıda Kur’ân Tetkikleri” (VD, XI [1976], s. 323-342); Ahmet Topaloğlu’nun “Kur’ân-ı Kerîm’in İlk Türkçe Tercümeleri ve Cevâhirü’l-Asdâf” (TDA, sy. 27 [1983], s. 58-66); Durmuş Ali Kayapınar’ın “Me‘âni’l-Kur’ân Literatürü” (SÜ, İlâhiyat Fakültesi Dergisi, sy. 5 [1994], s. 119-152) adlı çalışmaları anılabilir. Murat Sülün ve Ömer Çelik, Türkiye Kur’an Makaleleri Bibliyografyası adıyla yayımladıkları eserde (İstanbul 1999) çeşitli dergilerde çıkan makaleleri tanıtmışlardır.
Batı’da gerçekleştirilen bibliyografik çalışmaların en önemlisi olan Carl Brockelmann’ın Geschichte der Arabischen Litteratur ve Fuat Sezgin’in Geschichte des Arabischen Schrifttums adlı eserlerinin ilgili bölümlerinde tefsirlerle diğer eserlerin tanıtımı yapılmıştır. Muhammed Hamîdullah’ın Fransızca’dan Kur’ânı Kerîm Tarihi adıyla Türkçe’ye çevrilen eserinin dördüncü bölümünde Batı dillerinde gerçekleştirilen Kur’an tercümeleriyle Türkçe Kur’an tercümeleri tanıtılmaktadır. Andrew Rippin’in Approaches to the History of the Interpretation of the Qur’an (Oxford 1988), Muhammed Âdil Osmânî’nin Islamic Studies: Literature on Quran in English Language (Karaçi, ts.), Charles Ambrose Storey’in
Persian Literature: a Biobibliographical Survey (I. cildinin “Qur’anic Literature” başlığı altında ilgili eserler tanıtılmıştır) adlı kitapları da Batı’da veya Batı dillerinde yapılan önemli bibliyografik çalışmalardır.
Batı’da tefsir literatürünü tanıtan pek çok makaleden bazıları şunlardır: Samuel M. Zwemer, “Translations of the Koran” (MW, V/3 [1915], s. 244-249); William Sage Wollworth, “A Bibliography of Koran Texts and Translations” (MW, XVII/3 [1927], s. 279-289); John Kingsley Birge, “Turkish Translations of the Koran” (MW, XXVIII [1938], s. 394-399); Mofakhkhar Hussain Khan, “A History of Bengali Translations of the Holy Qur’an” (MW, LXXII/2 [1982], s. 129-136); Annemarie Schimmel, “Translations and Commentaries of the Qur’an in Sindhi Language” (Oriens, sy. 16 [1963], s. 224-243); Janos Eckmann, “Kur’ân’ın Doğu Türkçesine Tercümeleri” (trc. Ekrem Ural, TDED, XXI [1973], s. 15-24). M. Maciej Konapacki, “Polonya’da Kur’ân-ı Kerîm Tercüme Tarihi” (trc. İhsan Süreyya Sırma, AÜİİFD, III/1-2 [1979], s. 411-417).
BİBLİYOGRAFYA Ferrâ el-Begavî, Meʿâlimü’t-tenzîl (nşr. Hâlid Abdurrahman el-Ak – Mervân Süvâr), Beyrut 1413/1992, I, 28-31; İbnü’l-Cevzî, Nüzhetü’l-aʿyün, s. 81-83; İbnü’n-Nakīb el-Makdisî, Muḳaddimetü Tefsîri İbni’n-Naḳīb (nşr. Zekeriyyâ Saîd Ali), Kahire 1415/1995, s. 12-15; Nîsâbûrî, Ġarâʾibü’l-Ḳurʾân, I, 8; Hâzin, Lübâbü’t-teʾvîl, Kahire 1375, I, 3; Zerkeşî, el-Burhân fî ʿulûmi’l-Ḳurʾân (nşr. Yûsuf Abdurrahman el-Mar‘aşlî v.dğr.), Beyrut 1415/1994, I, 100-114; Taşköprizâde, Miftâḥu’s-saʿâde, I, 284; II, 380-595; Zubaid Ahmad, The Contribution of India to Arabic Literature, Lahor 1968, s. 15-40, 270-290.
Bu bölüm ilk olarak 2002 senesinde Ankara'da basılan TDV İslâm Ansiklopedisi’nin 26. cildinde,
90-92 numaralı sayfalarda yer almıştır. Matbu nüshayı pdf dosyası olarak indirmek için tıklayınız.