Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
FIRAKU’ş-ŞÎAİmâmiyye âlimlerinden Hasan b. Mûsâ en-Nevbahtî’nin (ö. 310/922 [?]) Şîa fırkalarına dair eseri.
GAZAPAllah’a nisbet edilen haberî sıfatlardan biri.
HÜCCETŞîa literatüründe genellikle imam ve ondan sonra en yetkili kişi anlamında kullanılan bir terim.
HÜSNİYYEŞîa’ya ait çeşitli inançları Hüsniyye adlı bir câriyenin dilinden hasımlarına karşı savunan bir eser.
İKĀBKâfirlere ve ilâhî emirlere uymayan kimselere verilen ceza anlamında bir terim.
el-İKTİSÂDEbû Ca‘fer et-Tûsî’nin (ö. 460/1067) Şîa inançlarına dair eseri.
İLLİYYÎNİyilerin amel defterlerinin bulunduğu yer anlamında Kur’an terimi.
el-İRŞÂDİmâmü’l-Haremeyn el-Cüveynî’nin (ö. 478/1085) kelâma dair eseri.
İSTİSNA / 3. Bölüm: KELÂMBir şeyi küllî hüküm veya kural dışında tutmak anlamı çerçevesinde Arap edebiyatı, fıkıh ve kelâm ilminde kullanılan bir terim.
KADERİYYESorumluluk doğuran fiillerin sadece insan iradesiyle gerçekleştiğini ileri süren itikadî mezhep.
KIZILBAŞEski dinî inançlarını ve geleneklerini kendilerine has bir İslâmî anlayışla birleştirip sürdüren Türkmenler’in bazı bâtınî-Şiî anlayışları benimsemesiyle ortaya çıkan terim, böyle bir dinî ve sosyal yapıya mensup kişi veya topluluk.
KİTÂBİYAT / 7. Bölüm: KELÂMBir eserin telifinde başvurulan kaynaklar; eserleri tanıtan sistematik listeler, yazılar ve bunlar etrafında gelişen bilim dalı.
KİTAPKur’ân-ı Kerîm’de çeşitli anlamlarda kullanılan terim.
KUTLU BİLGİ1944-1945 yıllarında yayımlanan aylık ilmî, dinî ve ahlâkî dergi.
MAKĀM-ı MAHMÛDHz. Peygamber’in kıyamet gününde sahip olacağı mânevî konumu ifade eden bir tabir.
MEMTÛREİmâmiyye Şîası içinde bir fırka.
MEZHEP / 1. BölümDinin inanç esaslarını veya amelî hükümlerini anlama ve yorumlama konusunda kendine özgü yaklaşımlara sahip düşünce sistemi; bu yaklaşımlar etrafında meydana gelen ekolleşmenin ürünü olan ilmî ve fikrî birikim.
MEZHEP / 3. Bölüm: LiteratürDinin inanç esaslarını veya amelî hükümlerini anlama ve yorumlama konusunda kendine özgü yaklaşımlara sahip düşünce sistemi; bu yaklaşımlar etrafında meydana gelen ekolleşmenin ürünü olan ilmî ve fikrî birikim.
MOLLA KĀBIZHz. Îsâ’nın Hz. Muhammed’den üstün olduğu fikrini ileri sürüp yaymaya çalışan kişi.
MÜCESSİMEAllah’ı cisim olarak düşünenleri veya O’na cismanî özellikler nisbet edenleri ifade eden bir terim.
NÂBİTEMu‘tezile kelâmcılarının, inanç konularında aklî istidlâle başvurmadıkları gerekçesiyle bazı âlimler için kullandıkları küçültücü isim.
NOYAN, BedriBektaşîliğin Bâbâgân kolunun otuz altıncı dedebabası.
NUSAYRÎLİKHz. Ali’ye ilâhlık isnat eden bâtınî bir fırka.
OSMÂNİYYEBaşlangıçta Hz. Osman taraftarlarını, daha sonra ilk üç halifeyi meşrû görüp Havâric ile Şîa dışında kalan müslüman çoğunluğunu ifade eden terim.
el-OSMÂNİYYECâhiz’in (ö. 255/869) Hz. Ebû Bekir’in Hz. Ali’den üstün olduğuna ve Şîa’nın imâmet konusundaki görüşlerinin eleştirisine dair eseri.
REC‘ATBazı Şiî gruplarına göre imamın ölümden veya gaybete girmesinden sonra zuhuru, İsnâaşeriyye Şîası’na göre ise kıyametin kopmasından önce imamların ve onlara zulmedenlerin yeniden dünyaya dönmesi anlamında bir terim.
ŞÎA / 3. BölümHz. Peygamber’in vefatından sonra devlet yönetiminin Hz. Ali’ye ve onun soyundan gelenlere ait olduğu düşüncesi etrafında birleşen çeşitli grupların ortak adı.
ŞÎA / 5. BölümHz. Peygamber’in vefatından sonra devlet yönetiminin Hz. Ali’ye ve onun soyundan gelenlere ait olduğu düşüncesi etrafında birleşen çeşitli grupların ortak adı.
TAKRÎBÜ’l-MEZÂHİBİslâm mezheplerinin ve özellikle Ehl-i sünnet ile Şîa’nın ortak amaçlar etrafında hareket etmesi anlamında bir tabir.
ZEYDÎLERZeydîliğin Yemen’de kurulan kolu.
x
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER