Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
ABDÜSSELÂMİYYESa‘diyye tarikatının Abdüsselâm eş-Şeybânî’ye (ö. 1165/1752) nisbet edilen bir kolu.
ÂDİLE SULTANII. Mahmud’un kızı, Osmanlı hânedanı mensupları arasında yetişen tek kadın şair.
ÂDİLİYYEEbû Ömer Bedreddîn Muhammed b. Ömer el-Âdilî el-Abbâsî’ye (ö. 970/1562) nisbet edilen bir tarikat.
AFÎFÎŞâzeliyye tarikatının Afîfiyye kolunun kurucusu.
ALEMİYYEAbdullah eş-Şerîf b. İbrâhim el-Alemî’ye (ö. 1089/1678) nisbet edilen bir tarikat.
ALİ b. MEYMÛNŞâzeliyye tarikatına mensup Kuzey Afrikalı meşhur sûfî.
AMÛDİYYEXIII. yüzyılda yaşamış olan Ebû Îsâ Saîd b. Îsâ el-Amûdî’ye nisbet edilen bir tarikat.
AŞÇI İBRÂHİM DEDE MECMUASIDerviş Aşçı İbrâhim Dede’nin (ö. 1906’dan sonra) XIX. yüzyılın sonlarında kaleme almaya başladığı hâtırat ve seyahatnâme türündeki eseri.
BAHŞÎHalvetiyye tarikatının Bahşiyye kolunun kurucusu.
BAYRAMİYYEHacı Bayrâm-ı Velî (ö. 833/1429-30) tarafından Ankara ve çevresinde kurulan bir Türk tarikatı.
BUHÂRİYYESühreverdiyye tarikatının Celâleddin el-Ahmer Hüseyin b. Ahmed el-Buhârî’ye (ö. 691/1292) nisbet edilen bir kolu.
BÜLBÜL ŞAHSühreverdiyye tarikatının Hindistan’daki şeyhlerinden.
CÂHİDÎ AHMED EFENDİHalvetiyye-Uşşâkıyye tarikatının Câhidiyye kolunun kurucusu, mutasavvıf-şair.
CÂMİU’l-USÛLAhmed Ziyâeddin Gümüşhânevî’nin (ö. 1893) tarikatların usul ve âdâbı ile tasavvuf terimlerini ihtiva eden eseri.
CEVÂHİRÜ’l-EBRÂRHazînî’nin Ahmed Yesevî ve Yeseviyye tarikatı hakkındaki temel eseri.
EMÎR SULTANBursalı meşhur sûfî, Yıldırım Bayezid’in damadı.
FÜTÛHU’l-GAYBAbdülkādir-i Geylânî’nin (ö. 561/1166) tasavvufa dair mev‘iza türündeki eseri.
İBNÜ’l-ARÎF Meḥâsinü’l-mecâlis adlı eseriyle tanınan Endülüslü sûfî.
KĀDİRİYYEAbdülkādir-i Geylânî’ye (ö. 561/1166) nisbet edilen İslâm dünyasının ilk ve en yaygın tarikatı.
KALENDERİYYEKalenderî bir hayat tarzını benimseyen çeşitli tasavvufî zümrelerin ortak adı.
KAYGUSUZ ABDALAlevî-Bektaşî edebiyatının kurucusu olarak kabul edilen mutasavvıf şair.
MELÂMETBir tasavvuf terimi; III. (IX.) yüzyılda Horasan bölgesinde ortaya çıkıp daha sonra bütün İslâm dünyasında yaygınlık kazanan tasavvuf anlayışı.
MELEKÛTGayb âlemini veya vücûd mertebelerinden birini ifade eden tasavvuf terimi.
ÜFTÂDEAziz Mahmud Hüdâyî’nin şeyhi, mutasavvıf-şair.