Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
ACCÂCTemîm kabilesi şairlerinden.
AHMED EMÎNMısırlı mütefekkir, medeniyet tarihçisi ve yazar.
AHTERÎ Ahterî adlı sözlüğü ile tanınan ünlü dil bilgini.
AKREBÜ’l-MEVÂRİDSaîd el-Hûrî eş-Şertûnî (ö. 1912) tarafından hazırlanan Arapça sözlük.
A‘ŞÂYirmi kadar Arap şairinin lakabı.
AYNArap alfabesinin on sekizinci harfi.
BAĞDATLI MEHMED FEHMÎDârülfünun Edebiyat Fakültesi’nde Arap edebiyatı tarihi müderrisliği yapan Iraklı âlim.
BASRİYYÛNII-IV. (VIII-X.) yüzyıllar arasında Basra’da yetişen ve Arapça’nın gramer kaidelerini tesbit etmeye çalışan dilcilerle bunların görüşlerini benimseyen âlimlere verilen ad.
BEDÎİYYÂTHz. Peygamber’in methine dair olup her beytinde en az bir bedîî sanat bulunan kasidelere verilen ad.
BELÂGAT / 1. BölümEdebiyat kaideleri ve edebî sanatlarla ilgili meânî, beyân ve bedîi içine alan ilim dalı.
el-BESÂİR ve’z-ZEHÂİREbû Hayyân et-Tevhîdî’nin (ö. 414/1023) din, dil ve edebiyata dair bazı konularla hâtıralarını ihtiva eden eseri.
CÂMİ‘Arap edebiyatı, fıkıh usulü ve mantıkta kullanılan bir terim.
CEM‘Belâgatın bedî‘ kısmına ait bir edebî sanat.
CİNASBelâgatın bedî‘ kısmında yer alan bir söz sanatı.
DELÂİLÜ’l-İ‘CÂZAbdülkāhir el-Cürcânî’nin (ö. 471/1078-79) Kur’ân-ı Kerîm’in i‘câzına dair eseri.
DÎVÂNÜ’l-HÜZELİYYÎNHüzeyl kabilesine mensup şairlerin Sükkerî (ö. 275/888-89) tarafından derlenen şiirlerini ihtiva eden mecmua.
EBArapça’da baba anlamında daha çok künyelerde kullanılan kelime.
ADDAY ŞERIraklı Keldânî papazı, tarihçi ve sözlük bilimci.
ESÂSÜ’l-BELÂGAZemahşerî’nin (ö. 538/1144) kelimelerin terkip halinde kullanımlarını esas alarak düzenlediği Arapça mecazlar sözlüğü.
ESRÂRÜ’l-BELÂGAAbdülkāhir el-Cürcânî’nin (ö. 471/1078-79) belâgatın beyân kısmına dair eseri.
FÎRÛZÂBÂDÎel-Ḳāmûsü’l-muḥîṭ adlı sözlüğüyle tanınan Arap dili, tefsir ve hadis âlimi.
FURÛKArapça kelimelerin anlam ve kullanım farklarını ifade eden terim, bu farklara dair eserlerin ortak adı.
HACI İBRÂHİM EFENDİArapça’yı kısa sürede öğretmek için açtığı Dârütta‘lîm adlı mekteple şöhret bulan dil âlimi.
HARÎRÎMakāmât yazarı ve dil âlimi.
HÛLÎ, EmînYenilikçi görüşleriyle tanınan Mısırlı âlim.
İBN ÂCURRÛMArapça gramerine dair el-Muḳaddimetü’l-Âcurrûmiyye adlı eseriyle tanınan Kuzey Afrikalı dil ve kıraat âlimi.
İBN CÂBİRHz. Peygamber’in methine dair el-Ḥulletü’s-siyerâ adlı manzumesiyle tanınan Endülüslü şair.
İBN MANZÛRLisânü’l-ʿArab adlı ansiklopedik sözlüğüyle tanınan dil âlimi, edip ve Şâfiî fakihi.
İBNÜ’l-HÂCİBArap gramerine dair el-Kâfiye ve eş-Şâfiye adlı eserleriyle tanınan dil âlimi ve Mâlikî fakihi.
İBŞÎHÎel-Müsteṭraf adlı eseriyle tanınan âlim ve edip.
el-İNSÂFKemâleddin el-Enbârî’nin (ö. 577/1181) Basra ve Kûfe dilcileri arasında tartışma konusu olan meselelere dair eseri.
İŞTİKAKAralarında anlam ilişkisi bulunan iki kelimeden birinin diğerinden türetilmesi ve bu alanda yazılmış eser türü, bir cinas nevi.
el-KÂFİYEİbnü’l-Hâcib’in (ö. 646/1249) Arap nahvine dair muhtasarı.
KÛFİYYÛNKûfe dil mektebine mensup âlimlere verilen ad.
LİSÂNÜ’l-ARABİbn Manzûr’un (ö. 711/1311) Arapça sözlüklerin en büyüklerinden olan ansiklopedik sözlüğü.
el-MAKĀMÂTHarîrî’nin (ö. 516/1122) Arap edebiyatında makāme türünde yazdığı eseri.
MUHÎTÜ’l-MUHÎTButrus el-Bustânî’nin (ö. 1300/1883) hazırladığı Arapça’dan Arapça’ya ilk modern sözlük.
el-MÜZEKKER ve’l-MÜENNESEbû Bekir İbnü’l-Enbârî’nin (ö. 328/940) Arapça kelimelerin erillik ve dişilliğine dair kapsamlı eseri.
es-SÂHİBÎİbn Fâris’in (ö. 395/1004) Arapça’da fıkhü’l-lugaya dair ilk çalışma olan eseri.
SARFArapça gramerinin kelime yapısıyla ilgili dalı.
eş-ŞÂFİYEİbnü’l-Hâcib’in (ö. 646/1249) Arap sarfına dair muhtasar eseri.
TÂCÜ’l-LUGAİsmâil b. Hammâd el-Cevherî’nin (ö. 400/1009’dan önce) Arapça sözlüğü.
x
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER