Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
FEZÂİLÜ’s-SAHÂBEAshabın faziletleri ve bu konuda meydana gelen literatür için kullanılan bir tabir.
MAHFÛZSahih hadis anlamında terim.
MAKTÛTâbiîn ve tebeu’t-tâbiînin söz ve fiilleri anlamında hadis terimi.
MA‘RİFETÜ’s-SAHÂBEİlk dönemlerde sahâbenin hayatına dair eserlerin ve hadis usulü kitaplarında sahâbe hakkında verilen bilgilerin ortak adı.
MA‘RÛFSahih hadis anlamında terim.
MATRÛHYalan söylemekle itham edilen râvi ve bu râvinin naklettiği hadis anlamında terim.
MERDUDZayıf rivayetleri ifade etmek üzere kullanılan hadis terimi.
MESRÛKBilinen râvisi dışında bir kimseye nisbet edilen hadis.
METRÛKYalan söylemekle itham edilen râviyi veya onun naklettiği rivayeti ifade eden hadis terimi.
MUALLELSened veya metninde herkesin göremeyeceği bir kusuru bulunan hadis.
MUÂSARAİki râvinin aynı zaman dilimi içinde yaşaması anlamında hadis terimi.
MU‘DALSenedinden birbiri ardınca iki veya daha fazla râvinin düştüğü hadis.
MUHADRAMÛNCâhiliye zamanında ve İslâm döneminde yaşadığı halde Hz. Peygamber’i müslüman olarak göremeyen kimselere verilen ad.
MUHARREFSenedi veya metni değişikliğe uğramış hadis anlamında terim.
MUHTELEFÜN FÎHGüvenilirliği hakkında ihtilâf edilen râvi veya hadis anlamında terim.
MUSAHHAFBirbirine benzeyen harfleri yanlış okunarak nakledilen hadis.
el-MUSANNEFEbû Bekir b. Ebû Şeybe’nin (ö. 235/849) ilk tasnif edilen hadis kitaplarından olan eseri.
MÜDRECSened veya metnine, aslında olmayan bir şey ilâve edilen hadis.
MÜEN’ENSenedinde enne ifadesi bulunan hadis.
MÜFREDATİsim, künye veya lakapları nâdir olan muhaddisler hakkında kullanılan bir terim.
MÜNKATI‘Senedin sahâbîden sonra gelen kısmında bir veya daha çok râvisi atlanarak rivayet edilen hadis anlamında terim.
MÜNKERZayıf râvinin güvenilir râviye muhalefeti yüzünden zayıf olan hadis anlamında terim.
MÜSELSELDaha çok, Hz. Peygamber’in bir davranışını veya sözünü râvilerin birbirine göstererek veya söyleyerek rivayet ettikleri hadis anlamında terim.
RÂVİÖğrendiği hadisi rivayet eden kimse anlamında terim.
RİVAYETHadisi kaynağına isnat ederek nakletmek anlamında terim.
SÂBİKŪNMuhacir ve ensardan İslâm’a girişte önceliği bulunan sahâbîleri ifade eden bir terim.
SÂBİTSahih hadis anlamında terim.
SAHÂBEHz. Peygamber’in sohbetine katılanlar anlamında bir terim.
SAHİH / 1. BölümSağlam kabul edilmesi için gerekli şartları taşıyan ve dinî konularda delil olarak kullanılan hadis, bu hadisleri toplayan kitap türü.
SAÎD b. CÜBEYRHadis ve tefsir konusundaki rivayetleriyle bilinen tâbiî.
SÂLİHSahih veya hasen olup dinî meselelerde delil sayılabilecek nitelikteki hadisleri ifade etmek ve bir râvinin güvenirliğini belirtmek üzere kullanılan hadis terimi.
SELÂM / 1. BölümMüslümanların karşılaştıklarında birbirlerine sağlık ve esenlik dilemeleri anlamında bir terim.
SİYERU A‘LÂMİ’n-NÜBELÂZehebî’nin (ö. 748/1348) muhaddisler başta olmak üzere ünlü kişileri tabakalar halinde tanıttığı eseri.
es-SÜNENÜ’l-KÜBRÂAhmed b. Hüseyin el-Beyhakī’nin (ö. 458/1066) ahkâm hadislerini bir araya getirdiği eseri.
ŞERH / 3. Bölüm: HADİSİslâm dünyasında bir eserin daha geniş biçimde açıklanması amacıyla yazılmış kitapları ifade eden bir telif türü.
ŞEYHAYNBuhârî ile Müslim’i ifade eden bir hadis terimi.
ŞİHÂBÜ’l-AHBÂRKudâî’nin (ö. 454/1062) kısmen alfabetik olarak düzenlediği ve daha sonra seçme hadis literatürüne örnek teşkil eden eseri.
TAKTΑUzun bir hadisin belli bir kısmını alıp rivayet etme anlamında bir terim.
TEDVÎNEzberlenen ve bir yere kaydedilen hadisleri yazarak bir araya getirme anlamında terim.
UMDETÜ’l-AHKÂMCemmâîlî’nin (ö. 600/1203) Ṣaḥîḥayn’da ittifakla rivayet edilen ahkâm hadislerine dair eseri.
VEFEYÂTRâvilerin ve tanınmış şahsiyetlerin vefat tarihleriyle ilgili eserlerin ortak adı.
ZÂDÜ’l-MEÂDİbn Kayyim el-Cevziyye’nin (ö. 751/1350) Hz. Peygamber’in hayatına, yaşayış ve uygulamalarına dair bilgileri derlediği eseri.
ZEKEREHadis edâ sîgalarından biri.
ZÜBEYR b. AVVÂMHz. Peygamber’e ilk iman edenlerden ve cennetle müjdelenen on sahâbîden biri.
x
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER